Ik heb nog nooit een film van Ken Loach gezien. Sorry We Missed You werd vorig jaar zo stevig geprezen dat ik deze titel maar als beginpunt neem. Ricky Turner heeft zijn leven lang voor bazen gewerkt en is nu toe aan zelfstandigheid. Daarom solliciteert hij voor de baan van pakketbezorger. Hij is nergens aan gebonden, behalve aan de pakketten die hij moet afleveren. De zoete reclamepraatjes van depothouder Gavin Maloney slikt hij zo in. Hij haalt zijn vrouw, Abbie, over haar auto te verkopen, zodat hij een busje kan kopen. Ziedaar het begin van een rit vol misère. Ricky en Abbie hebben ook een puberende zoon, Sebastian, die liever graffiti spuit dan naar school gaat.
Vooral tussen vader en zoon wil het nog eens flink knetteren. Dochter Liza lijdt zo erg onder de spanningen dat ze nachtmerries heeft en in bed plast. Ik begrijp echt wel dat Loach wil laten zien hoe zwaar het werk van pakketbezorger kan zijn. Maar ik heb er veel moeite mee om in de film te komen. Na een tijdje begrijp ik waarom.
Ten eerste kan ik met alle wil van de wereld geen empathie opbrengen voor Ricky. Hij stapt kritiekloos in zijn nieuwe werkwereld en het lijkt hem weinig te schelen dat Abbie haar auto voor háár werk nodig heeft. Kom, dan gebruikt ze toch de bus? Dit is een gouden kans, die mogen ze niet laten liggen! Hoewel hij binnen een tijdsframe moet werken, knoopt hij rustig praatjes aan met klanten. Hij toont ook niet echt veel begrip voor Sebastian. De meest sprekende scène is als hij eindelijk eens toegeeft niet veel te weten van Sebastians gedachtewereld. Ricky maakt op mij vooral een egoïstische, naïeve indruk.Als hij minder koppig was geweest, had hij zich de nodige ellende bespaard.
Het tweede punt is dat Loach wel heel graag de ellende wil laten zien. Ik weet op een gegeven moment heus wel hoe zwaar het allemaal is. Maar door ook de dialogen te gebruiken voor pamfletterige uitspraken (we mogen geen tel vergeten wat voor eikel Gavin is) wordt het allemaal erg aangedikt. En wat doet trouwens die ene vriendin van Sebastian in het verhaal? Ze voegt niets toe en verlaat halverwege de film doodleuk de plot.
Sorry We Missed You eindigt met een beeld waar alle hoop van is ontnomen. Je weet dat dit van kwaad tot erger zal gaan. In plaats van medelijden met Ricky te hebben, vind ik het vooral potsierlijk. Ja ja, arme man. Als hij minder koppig was geweest, had hij zich de nodige ellende bespaard.
Ken Loach/Kris Hitchen en Debbie Honeywood
Ik ben verbaasd over deze kritische reactie op de realistische film ‘Sorry we missed you’. Volgens mij heb je ook de boodschap van de film niet helemaal begrepen. Die luidt dat veel mensen in de ‘werkende klasse’ in Engeland wreed worden uitgebuit en dat het management van veel bedrijven geen enkele empathie meer heeft. Het gaat hen alleen maar om winst. Schokkend dat jij juist de hardwerkende vader ’empathieloos’ noemt, terwijl dit een man is die in de val zit (hij kon geen vast werk vinden en greep deze ‘kans’ dus aan) en hier steeds dieper in getrokken wordt.
Ik vrees dat veel mensen de film op basis van deze recensie laten voor wat ie is. Terwijl de film een kans biedt inzicht te krijgen in een wrede kant van de Westerse samenleving. Een lastige boodschap misschien, waar veel mensen geen zin in hebben. Erg kwalijk, want dit wegkijken verergert het lot van duizenden mensen die slachtoffer zijn van dit harde systeem in GB. Juist zij verdienen empathie.
Beste MvL,
Ontzettend bedankt voor je reactie! Ik heb de boodschap zeker begrepen, en ik weet ook dat dit allemaal echt gebeurt, toch blijf ik van mening dat ik de film zelf gewoon niet zo geslaagd vond en vind. Ik zie in Ricky ook wel de hardwerkende vader die wreed wordt uitgebuit, als personage vond ik hem alsnog bot overkomen. Ik heb het gevoel dat het wellicht geslaagder was geweest als documentaire dan als speelfilm. Maar goed, zo denk ik erover.
Ik denk trouwens niet dat lezers op basis van deze recensie de film laten zoals hij is. De meeste kranten waren juist positief over Sorry We Missed You, het werd zelfs Ken Loachs beste film genoemd. Jij hebt de tijd en moeite genomen jouw reactie te tikken, dus dat geeft al aan dat lang niet iedereen mijn bespreking als vanzelfsprekend beschouwen. Ik hoop dat de lezers die op deze site komen juist verder denken dan de bespreking zelf.