De tussenmootjes, de middelmaatjes, de werkjes die lafjes rond de krappe voldoende blijven zweven: ze zijn lastig om te recenseren. Het is niet echt goed, niet echt slecht. Escape Plan is zo’n soort film. Mikael Hafstrom (die zich eerder moedig waagde aan 1408) regisseert, de hoofdrol is voor Sylvester Stallone. Hij kruipt in de huid van Ray Breslin, een expert in gevangenissystemen. Hij laat zich opsluiten en gaat dan bewijzen of de gevangenis al dan niet uitbraakbestendig is. Voor zijn nieuwste klus wordt hij in een hypermodern gevang gegooid, waar het slechtste van het slechtste rondloopt.

De methodes van de directie staan hem zo tegen dat hij zijn verblijf vroegtijdig wil staken. Maar daar wordt een stokje voor gestoken. Ray blijft zitten waar hij zit. Althans, dat is de bedoeling. Ray heeft andere plannen. Tijdens zijn planning maakt hij kennis met medegevangene Emil Rottmayer (Arnold Schwarzenegger). Die wil hem zeker een handje helpen.

Ik heb Escape Plan gekozen voor slechts één reden: Stallone. Met zijn imponerende aanwezigheid wéét ik dat ik een kazige actiefilm mag verwachten, vol foute one-liners, (bruut) geweld, en Stallones scheve tronie. Hij schittert als vanouds met zijn opgepompte lichaam, het is zo verschrikkelijk jammer dat Escape Plan zich wil profileren als een slim in elkaar gezette actiefilm. Dat loopt, met dank aan een rommelig script, niet goed.Als het gaat om de cast, zijn er acteurs die schandalig onderbelicht blijven.

Normaal gesproken let ik helemaal niet op specifieke details. Alleen als de film zelf niet spannend genoeg is. Dan krijgen opmerkelijke details al mijn aandacht. Stel, je bent ontsnappingsartiest en je hebt een boek geschreven, dan kunnen gevangenisdirecteuren daar toch gewoon tips uit halen? De ontsnappingspogingen van Ray zijn bovendien nogal gezocht. Of wel erg makkelijk. Er wordt geen cent bespaard op de beveiliging, maar wel op beveiligers? Het zijn het ongetwijfeld zaken die ook in het echte leven gebeuren, in een film leidt het af.

Als het gaat om de cast, zijn er acteurs die schandalig onderbelicht blijven. Hafstrom heeft zowaar Vincent d’Onofrio, Jim Caviezel en Sam Neill tot zijn beschikking, stuk voor stuk uitstekende karakteracteurs. Het is logisch dat Schwarzenegger en Stallone domineren, de overige acteurs zijn nu wel erg gereduceerd tot bordkartonnen bijpersonages. Stallone zet Ray stoïcijns neer (wat verwacht ik anders), en maakt van hem een nietszeggend personage. Schwarzenegger (ik geloof niet dat ik dit zeg) is veel beter als Emil. Hij geeft Escape Plan nog de noodzakelijke humor mee. Het wordt een hele krappe vijfeneenhalf.

Mikael Hafstrom/Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger