Netflix heeft Hell Fest al zo vaak in mijn aanbevelingslijst geplaatst, dat ik maar besloot eens te kijken. Een groepje tieners gaat met Halloween naar een pretpark, waar het thema – je raadt het al – “horror” is. Wat ze niet weten is dat er een gemaskerde seriemoordenaar rondloopt. Hij bewapent zich met een mes en gaat op moordtocht. Intussen stort de vriendengroep zich in een avond vol drank en angstmakerij. Tot ze de moordenaar tegenkomen. Dit zijn de ingrediënten voor een horrorfilm in de geest van Scream. Het is zo spijtig dat de makers niet eens in de buurt komen van deze cultklassieker.
Al in het begin openbaren zich de problemen. De schuchtere Natalie bezoekt haar vriendin Brooke, en ontdekt dat zij samenwoont met de hinderlijke naar aandacht zoekende Taylor. Blijkbaar is iedereen verrast dat Natalie langskomt, omdat… ja, dat wordt dus niet echt duidelijk. Oh, en er is kennelijk een jongen genaamd Gavin, en Brooke beweert dat hij Natalie wel ziet zitten. Hij heeft zelfs VIP-kaartjes geregeld voor Hell Fest, en zou graag willen dat Natalie ook meekomt.
Het kan aan mij liggen, maar ik heb het gevoel dat Hell Fest een stompzinnig tienerdrama is. Met als achtergrond een griezelpretpark. Geen enkele keer is Hell Fest ook maar een beetje spannend. Of zijn de personages interessant. Taylor werkt nog het meest op de zenuwen. Zij huppelt rond als de rebel van de groep en kraamt tenenkrommende teksten uit. Natalie en Gavin zijn een erg geforceerd “onschuldig” koppel, Brooke concentreert zich op vele hoeveelheden alcohol. De makers wilden waarschijnlijk pubers ten tonele laten treden, de personages doen vooral denken aan irritante stereotypes.[epq-quote align=”align-left”]Het kan aan mij liggen, maar ik heb het gevoel dat Hell Fest een stompzinnig tienerdrama is.[/epq-quote]
Hoewel er een seriemoordenaar door het park loopt, zijn de attracties zelf nog opwindender. Een dude met een masker die traag rondloopt met een mes. En zo nu en dan iemand neersteekt. De makers hebben overduidelijk Halloween bestudeerd, maar vergaten om hun demon een persoonlijkheid te geven. Geen wonder dat zelfs de beveiliging aanvankelijk geen zin heeft in een klopjacht.
Hell Fest doet in ieder geval zijn best om reclame te maken voor spookhuizen, en de medewerkers van Netherworld. Verder is dit één van de saaiste en slechtste horrorfilms die ik heb gezien. Op het eind wordt nog één en ander gesuggereerd, voor mij slaat het volkomen dood. Het klopt niet eens. Als de makers hun script beter hadden bestudeerd, zouden ze met iets anders op de proppen zijn gekomen.
Gregory Plotkin/Amy Forsyth en Stephen Conroy