Ik heb enige tijd geleden al de documentaire Ring of dreams besproken, maar kon het niet nalaten nog een vertoning in De Balie bij te wonen. Regisseur Willem Baptist en worstelaar Tengkwa zouden na de vertoning namelijk nog komen zitten voor een interview en vragen uit het publiek. Er was merchandise uitgestald, waaronder een imposante verzameling maskers. Reken maar dat ondergetende graag zo’n masker wilde hebben. Maar eerst dus de vertoning zelf. Al werd hier en daar gegrinnikt om de cartoonekse kostuums en aandoenlijke aanmelders, ik heb wel het idee dat Ring of dreams een mooi licht op deze sport laat schijnen.

Professioneel worstelen ontworstelt zich in Nederland meer en meer uit het verdomhoekje. Er wordt over gesproken, het krijgt aandacht. Hopelijk gaat er nog een echte doorbraak volgen. Dat zou wel moeten lukken, gebaseerd op de aandacht die Ring of dreams krijgt. Ik zou het zelfs willen beschouwen als het Nederlandse antwoord op Beyond the Mat.

Na filmvertoning kwamen Baptist en Tengkwa onder luid applaus de zaal in en ging het vraaggesprek van start. Ik zou mijzelf nooit een meesterinterviewer noemen, deze interviewster vond ik vrij vermoeiend. Ze wilde duidelijk van alles weten, maar een vraag was nog niet beantwoord of ze gooide een nieuwe vraag op.

Het belangrijkste: ik heb nu een echt Tengkwamasker.

Mijn aandacht bleef gefixeerd op de maskers. Tengkwa zou nog iets uitdelen, ging het om de maskers? De eerste “prijsvraag” luidde: hoeveel katten heeft Tengkwa? Ai. Een typische vraag over een detail waar maar weinig publiek op let. En die alleen door intimi beantwoord kan worden. Een kennis van Tengkwa en zijn zusje (door de interviewster per abuis benoemd als “vriendin”) mochten hun buit komen halen. Maar de interviewster wilde eigenlijk dat Tengkwa nog een masker weggaf, en dus moest ter plekke een nieuwe vraag worden bedacht.

“Hoe heet de worstelaar met de roze en groene outfit?” Yes! Mijn arm schoot omhoog. “Sexy Scott Valentine!” riep ik nog voor ik de microfoon onder mijn neus werd geduwd. Natuurlijk was mijn antwoord juist. Ik koos een donker masker, vouwde hem op en stopte hem in mijn tas. Het nagesprek werd afgerond, het publiek mengde zich met de worstelaars. Heel even twijfelde ik of ik zou rondhangen. Eerlijk, ik zou niet weten waarvoor. Het was ook wel goed zo. Het belangrijkste: ik heb nu een echt Tengkwamasker. Kan ik goed gebruiken bij de volgende show van PWH.