De gebroeders Duplass zijn vooral bekend in de wereld van onafhankelijke films. Zo was Mark deels verantwoordelijk voor het markante Creep, en het meesterlijke vervolg Creep 2. Dus toen ik zag dat zijn broer Jay een rol vertolkt in Manson Family Vacation, wilde ik dit drama uiteraard zien. Centraal staat de getroebleerde relatie tussen Nick en Conrad. Zijn zijn broers, maar delen geen familieband. Eerst werd Conrad geadopteerd, daarna werd alsnog Nick geboren. Conrad kende een verrotte jeugd, werd vaak buitengesloten door Nick en zijn vader, en heeft nooit echt ergens aansluiting gekend. Nick doet het juist erg goed.
Hij heeft rechten gestudeerd, is getrouwd en bovendien zelf vader. Op een dag komt Conrad langs om Nick een apart voorstel te doen. Hij wil samen met hem de Charles Manson tour gaan volgen. Dit betekent dat ze langs de huizen zullen rijden waar Mansons aanhangers bloedbaden hebben aangericht. Conrad blijkt helemaal idolaat van de cultleider en draagt zelfs een T-shirt met diens afbeelding.
Manson Family Vacation lijkt een lans te willen breken voor buitenstaanders. Voor de onbegrepen geesten. Met het personage Conrad heeft regisseur en schrijver J. Davis zijn perfecte boegbeeld gevonden om dat thema tot leven te wekken. Want Conrad is de buitenstaander pur sang. Hij zwelgt in mijn ogen een beetje te veel in zelfmedelijden, toch weet hij ook iets aandoenlijks op te roepen. Als een klein kind dat ook maar zijn best doet om te overleven.
Het is, op zijn zacht gezegd, een unieke film die koppig zijn eigen gang gaat.
Linas Philips is uitstekend gecast voor deze rol. Want hij heeft ook iets grilligs. Onder zijn kinderlijke voorkomen schuilt iets maniakaals. Als hij enthousiast wordt stoot hij een hees, nerveus lachje uit dat algauw onder de huid kruipt. Van autoriteiten moet hij weinig hebben. En vergeet vooral zijn gedweep met Manson niet. Net als zijn botsingen met Nick, die maar lastig overweg kan met de levensfilsofieën van zijn adoptiebroer. Dat alles geeft Manson Family Vacation een geladen onderstroom.
Het is, op zijn zacht gezegd, een unieke film die koppig zijn eigen gang gaat. En daar heb ik alle bewondering voor. Er zit dan ook nog een plottwist in die niet iedereen zal zien aankomen. Mijn bezwaar tegen Manson Family Vacation is wel dat het Manson in een iets te positief daglicht zet. Ik weet het, het is maar een film. Maar de personages stappen wel erg makkelijk over zijn moorden heen. Ik had daar toch graag nog wat meer tegengas willen zien.