Italiaanse horror staat bekend om zijn extravaganza en gekte. Suspiria van Dario Argento is een hoogtepunt in het genre. Net als Phantasm van Don Coscarelli. Eentje die ik niet kende betrof Demons van Lamberto Bava. Deze horror is heruitgebracht op het label Arrow Video. Als ik hun introfilmpje mag geloven is dit bedrijf gespecialiseerd in culttittels. Dan moet het wel goed zitten, toch? Demons neemt net als zijn Italiaanse medehorrors een doodeenvoudig gegeven als uitgangspunt: een groep mensen gaat een film kijken. Tijdens de vertoning verandert iemand in een demon en gaat Bava los met een groots bloedbad.

Sferisch zit Demons fantastisch in elkaar. Al vanaf het begin zit er een hysterische onderstroom in de film. Hoofdpersonage Cheryl wordt achtervolgd door een engerd met een masker. Als hij haar eindelijk te pakken heeft, blijkt hij uitnodigingen voor een filmvertoning uit te delen. Het is een vette knipoog naar wat komen gaat en zet direct de toon.

Ook in de bioscoop blijft er iets ongrijpbaars sluimeren. Alle bekleding is rood. Er staan vreemde attributen uitgestald, zoals een demonisch masker. De vrouw die iedereen verwelkomt ziet er behoorlijk koeltjes uit. Het publiek komt aarzelend de zaal binnen. De film die wordt vertoond gaat over demonen en is een over de top slasher. Precies wat Demons zelf is. Het verhoogt de surrealistische sfeer en laat de film ogen als een overspannen droom. Het wordt allemaal nog beter als Bava losgaat met de bloederige effecten.

De stijl domineert zo sterk over de inhoud dat alle minpunten worden weggevaagd.

Nagels vallen uit, hoofden worden gescalpeerd, kelen doorgesneden, messen verdwijnen in alle mogelijke lichaamsdelen, en kwijlende zombies veroveren in hoog tempo de zaal. En daarna de bioscoop en de buitenwereld. In tegenstelling tot andere zombiefilms moet er niet al te veel achter de slachtpartijen gezochten worden. Het is en blijft een horrorfilm in de categorie “topvermaak”. Bava laat als grap nota bene een blinde man opdraven om de film te “zien”. Demons is een zombiefilm die vooral zijn publiek wil shockeren. Het moet niet te serieus worden genomen.

Daardoor mist Demons wel het vervreemdende effect van Suspiria of Phantasm. Bovendien worden veel onbeantwoorde vragen opgeroepen. Want hoezo is de bioscoop vervloekt? Wie heeft de voorstelling georganiseerd? Ook is het acteerwerk nogal over de top, en zitten er dialogen tussen die gerust geknipt hadden mogen worden. In dit geval maken de oogstrelende bloedfestijnen alles goed. De stijl domineert zo sterk over de inhoud dat alle minpunten worden weggevaagd.