The Curse of Llorona is geproduceerd door James Wan, en moet deel uitmaken van het universum van The Conjuring. Genoeg redenen voor een mooie horrorfilm, zou ik denken. Zeker met het verhaaltje waar de film over gaat, dat als een kwaadaardig sprookje wordt verteld. Er was eens een gelukkig echtpaar met twee zoontjes. Toen de vrouw ontdekte dat haar man vreemdging, verloor ze zich in allesverterende jaloezie en verdronk haar kinderen. Daarna gooide ze zichzelf in het water. Eeuwen later maakt ze het alleenstaande moeders nog steeds lastig. Zo ook de nuchtere Anna, een sociaal werkster die recent haar man verloor.

Ze krijgt te maken met de demonische verschijning als ze een moeder verdenkt van kindermishandeling. De makers schieten mooie plaatjes, het is lekker duister, er zitten wat schrikeffecten in, en Raymond Cruz schittert kortstondig als onorthodoxe priester. Toch is The Curse of Llorona een teleurstelling. Ik heb het gevoel te kijken naar iets wat al honderden keren eerder is uitgevoerd. En béter is uitgevoerd.

Die folklore vormt een mooie basis, de uitwerking ervan is vaag. Onuitgewerkt. Rafelig. Als ik een horrorfilm kijk, wil ik mijzelf geen vragen stellen als “maar waarom zit dat kreng achter die mensen aan?”, “hoezo kan ze wel deuren openen, maar is traplopen weer te veel gevraagd?”, “waarom duikt ze uitgerekend nu op?”, enzovoort. Er wordt gemikt op goedkoop schrikbejag, op magisch-realisme. Het script is echter rommelig, waardoor het geen moment echt eng voelt. Ik vind het daarnaast lastig mee te leven met de oppervlakkige personages.

In alles proeft dit als een snelle, slappe cash-in.

Ook qua stijl vind ik het niet echt opwindend. Het is wel erg gemakzuchtig gekopieerd van films als The Conjuring, zonder dat er iets nieuws aan wordt toegevoegd. Hier en daar zijn mooie visuele ideeën te vinden, maar te weinig om echt de aandacht vast te houden. Met het eindshot wordt de deur nog halfslachtig open gehouden voor een vervolg. Door het rommelige script wil de film nooit echt eng worden.

The Curse of Llorona is niet per definitie slecht. Wel saai. Op de automatische piloot, om maar zoveel mogelijk DVDs te verkopen. In alles proeft dit als een snelle, slappe cash-in. Jammer dat Wan zijn naam hier aan heeft verbonden. Met Saw vestigde hij zijn naam als vernieuwend horrorregisseur, op deze manier brengt hij die reputatie in gevaar. Hetzelfde geldt trouwens voor de cast. Actrice Linda Cardellini, eerder nog te zien geweest in Green Book, kan veel beter dan dit.