Ik maak het zelden mee dat ik in mijn eentje in de bioscoopzaal zit. Ik ervoer dit eerder met Unsane, en nu met Apollo 11. Op zich, het is half een op zaterdag; wie gaat er dan een film kijken in de bioscoop? Ik, dus. Apollo 11 is een documentaire over de legendarische maanlanding. Regisseur Todd Douglas Miller heeft verschillende archieven geraadpleegd en de gevonden beelden achter elkaar gezet. Zonder gebruik van “talking heads”, wel met toelichting van de technische zaken. In plaats van een soort achteraf verhaal, waarin voice-overs beschrijven wat er zoal gebeurde, voelt de documentaire als een verslag van iets wat ter plekke plaatsvindt.

Ik heb alleen wel moeite om echt in de gebeurtenis te komen. De narratieve focus gaat van de vluchtleiding naar de astronauten, dan zien we shots van het publiek, dan weer wordt uitgezoomd om aandacht te geven aan de raket. Apollo 11 ziet er ontegenzeggelijk goed uit, het blijft op deze manier te afstandelijk.

Ja, mooi hoe die raket opstijgt. En de beelden van de maan zijn waanzinnig. Het doet mij alleen zo weinig. Voor dit soort beelden kan ik ook de tv aanzetten en naar Discovery Channel schakelen. Het is een geschiedenisles die er authentiek uitziet, maar ook sterk aan de oppervlakte blijft hangen. Het valt te prijzen dat Miller deze mijlpaal naar het heden wil brengen. Anders dan bijvoorbeeld They Shall Not Grow Old blijven de emoties in Apollo 11 een beetje achterwege. En dat wordt met name duidelijk tijdens de mooiste scènes.

Wat ik wel aan deze documentaire kan waarderen, is dat er een ietwat spookachtige sfeer in heerst.

Dat zijn geen scènes van de maanlanding of het opstijgen van de raket. Wat mij kippenvel bezorgt is de reactie van iedereen buiten de raket. Van de technici en bouwers die aan de raket hebben gewerkt. Bij de shots van het publiek vraag ik mij af hoe het nu met die toeschouwers gaat. Hoe was de sfeer destijds? Hoe oud zijn ze nu? Herinneren ze zich nog dat ze daar stonden? En hoe zit het met de medewerkers van NASA die vanaf aarde toezagen hoe die raket op de maan landde? Misschien dat er via voice-overs nog wat verteld kon worden over het ruimtegevecht met van Rusland?

Wat ik wel aan deze documentaire kan waarderen, is dat er een ietwat spookachtige sfeer in heerst. Zeker in het begin. Als ik niet wist dat dit een documentaire betreft zou ik Apollo 11 als een ouderwetse scifi beschouwen. Zoals we echter weten is de maanlanding al erg lang geen scifi meer.