Iedere horrorliefhebber moet een film van Roger Corman gezien hebben. De überproductieve filmer heeft naam gemaakt met hoogstaande B-films. Filmpulp die met veel enthousiasme in elkaar is geknutseld. Corman begon zijn carrière met het verfilmen van de verhalen van Edgar Allan Poe. De eerste, The Pit and the Pendulum (Nicolas Roeg werkt als cameraman) is het perfecte voorbeeld van broeiende gotiekhorror. We maken als eerste kennis met Francis Barnard. Hij reist af naar het kasteel van Nicholas Medina. Francis’ zuster, Elizabeth, is onder mysterieuze omstandigheden overleden. Nicholas is bloednerveus en draait maar om de zaak heen.
Catherina, de zus van Nicholas, en Leon, dier persoonlijke vriend en arts, willen Nicholas tegen zichzelf beschermen. Francis wil echter koste wat het kost precies weten wat er nou aan de hand is. Deze film is dan wel getiteld The Pit and the Pendulum, scenarist Richard Matheson heeft verschillende verhalen van Poe samengesmolten tot één benauwende horrortrip. Zo is een glimp van The Oval Portrait te vinden, wordt op fenomenale wijze verwezen naar The Cask of Amontillado, kan iets van The Tell Tale Heart worden gevonden, en krijgt uiteraard The Pit and the Pendulum een macabere rol toegewezen.
Toegegeven, het is geen titel die het moet hebben van een goed doordacht plot. De ontknoping vind ik nogal flauw en gezocht. Maar dat blijkt slechts de katalysator voor het hallucinante tweede deel. En het eerste deel is al zo lekker claustrofobisch. Elizabeth zou namelijk dood moeten zijn. Toch is haar aanwezigheid nog voelbaar. Er klinken vreemde geluiden door het kasteel, haar stem fluistert de naam van Nicholas. Is ze aan het spoken, of is er meer aan de hand?
The Pit and the Pendulum (Nicolas Roeg werkt als cameraman) is het perfecte voorbeeld van broeiende gotiekhorror.
De makers willen het publiek meenemen in deze claustrofobie, en weigeren ook maar een shot van buiten het kasteel te tonen. Daarbij leeft Roeg zich uit met visuele hoogstandjes. The Pit and the Pendulum krijgt op die manier nog een psychedelisch tintje. De cast levert fantastisch werk om de personages tot leven te wekken.
Met name Vincent Prince leeft zich uit als zenuwpees Nicholas. Het is duidelijk dat hij dankzij zijn gruwelijke familiegeschiedenis elk moment kan instorten. Als hij in de finale definitief afscheid heeft genomen van de realiteit, benut hij elke kans om die gekte uit te smeren. The Pit and the Pendulum is één van de weinige horrorfilms die ik oprecht eng vind. Van de eerste tot de laatste minuut heb ik ademloos gekeken.