Op deze tropische dag had ik weer zin in iets van mijn collectie. Gezien ik wel trek heb in een ouderwets goed optreden van Al Pacino, besloot ik voor Serpico te gaan. Onder regie van Sidney Lumet speelt hij de rol van Frank Serpico, een agent in New York. Hij is het type rechtschapen agent. Op welke afdeling hij ook zit, Frank weigert om smeergeld aan te nemen. Beetje lastig, want dit soort praktijken zijn de regel. Als hij de corruptie aan de kaak wil stellen krijgt hij het korps achter zich aan. Want dat smeergeld, dat loopt behoorlijk op. Het is een leuk extra zakcentje. Niemand wil dat kwijtraken. Reken maar dat geen enkele agent wil dat dit openbaar wordt gemaakt.

Maar Frank is van de principes. Hij zet door. Met alle gevolgen van dien. Ik wist niet echt wat ik van Serpico moest verwachten. Alleen dat dit vooral een drama is, waarin Pacino alle ruimte krijgt zijn temperament te tentoonspreiden. Hij ruziet met zijn vriendin en valt uit tegen collega’s. Zelfs als hij kalm rondloopt, zie je hoe zijn ogen zijn gevuld met onrust.

Het is een sterk drama, met een eveneens sterke Pacino. Visueel houdt Lumet het zo sober en kaal mogelijk, om zo het grimmige New York van eind jaren zestig, begin jaren zeventig tot leven te wekken. Geen frivoliteiten. Alleen de camera die de actie registreert. Al is van veel actie niet echt sprake. Lumet zoomt sterk in op Franks politie- en privéleven laat zien dat hij ook maar een mens is. Een man die bezwijkt onder de druk van zijn missie, te maken krijgt met bedreigingen, en zijn relatie hierdoor ziet stranden.

Zelfs als hij kalm rondloopt, zie je hoe zijn ogen zijn gevuld met onrust.

Serpico is ook een trage film. Voor mijn gevoel duurt het even voor hij echt goed op gang komt. Dan is het ook zeker spannend (gaat Frank het einde wel halen?), toch weet de film mij nooit helemaal te grijpen. Lumet en Pacino zijn zo druk bezig met het psychologische deel, met het uitdiepen van het personage, dat Serpico gaat kabbelen. Ik voel de spanning niet. Niet altijd, tenminste.

Dit neemt overigens niet weg dat Pacino in topvorm verkeert en moeiteloos de show steelt. Bij enig andere acteur had ik mij waarschijnlijk verveeld. De drift van Pacino wist mijn aandacht ruim twee uur vast te houden. En dan te bedenken dat hij hiervoor nog The Godfather had gemaakt. Van gangsterzoon naar onomkoopbare agent. Pacino doet het.