Regisseur Tom Six is al een berucht regisseur dankzij titels als Gay, met The Human Centipede zou hij zich helemaal in het afvoerputje begeven. Voor mij des te meer redenen om deze culthorror te gaan kijken. Ik verwachtte een gore, verontrustende, bizarre gruweltrip. Zo’n horrortitel die alle fantasie tart en een nieuw dieptepunt vormt in mijn kijkervaring. Of hoogtepunt. Het is maar hoe je het bekijkt. Tot mijn grote verrassing blijkt dat allemaal mee te vallen. Sterker nog, ik moet bekennen dat The Human Centipede nog best een interessante titel is. Ik zou bijna willen zeggen, fascinerend. We volgen twee Amerikaanse meisjes in Duitsland, die middenin een donker bos autopech krijgen.

Nadat ze zijn lastiggevallen door een creep, vluchten ze weg en komen terecht bij het huis van dokter Heiter. En hij blijkt de échte creep van het verhaal te zijn. Heiter schijnt een befaamd chirurg te zijn geweest op het gebied van siamese tweelingen, die hij als geen ander losmaken van elkaar. Nu is hij jaren bezig met het uitvoeren van een macabare fantasie: mensen aan elkaar vastmaken, om zo een menselijke duizendpoot te creeëren.

Mocht je denken dat dit al heftig is, wacht dan maar af op de uitwerking. Want hoe doe je dat, zo’n menselijke meerpoot? Simpel: één persoon heeft de leiding, de tweede en derde zitten aan elkaars kont vastgenaaid. Zodra de voorste moet poepen, gaat het excrement eerst nog door het tweede en derde lichaam, vooraleer de poep is uitgescheiden. En ja, daar krijgen we uiteraard een scène van. Niet expliciet, geloof mij dat het suggestief genoeg is.

The Human Centipede is sterk af te raden voor de zwakke maag, zo slecht of controversieel vind ik hem niet.

The Human Centipede is zo subtiel als een slagersmes bij een operatie, toch voelt de regie van Six opvallend ingehouden. Hij had kunnen gaan voor veel meer smerigheid. Meer bloed. Meer ranzige beelden. Het ziet er echter vrij klinisch uit, allemaal. Het beeld van de drie rondkruipende stakkers is eerder meelijwekkend en luguber, dan dat het thuishoort in een absurde splatterfilm.

Daar komt nog bij dat het acteerwerk helemaal niet zo slecht is. Zeker niet vergeleken met andere culttitels. Dieter Laser is als Heiter een prachtige psycho. Zo kalm als hij kan zijn, zo plotseling zijn zijn woedeuitbarstingen. De effecten zijn ook best sterk. En hoewel de personages gespeend zijn van elke diepgang, merkte ik toch dat ik met ze meeleefde. The Human Centipede is sterk af te raden voor de zwakke maag, zo slecht of controversieel vind ik hem niet.