In Hangman speelt Al Pacino de rol van Ray Archer, een gepensioneerde agent die te maken krijgt met een sadistische seriemoordenaar. Aanvankelijk is het de zaak van zijn partner, Will Ruiney. Hij wordt tijdens het onderzoek op de voet gevolgd door journaliste Christi Davies, die elke stap nauwkeurig vastlegt. De seriemoordenaar schept er genoegen in zijn slachtoffers op te hangen, en de agenten te tarten met het spel galgje. Hangman zou een intelligente versie van Saw kunnen zijn. Pacino speelt nota bene mee. Dan mag je toch wel iets van kwaliteit verwachten? Akkoord, zijn filmlijst is de laatste jaren gevuld met dubieuze titels.

Maar toch. Hij wordt beschouwd als één van de beste acteurs aller tijden. Helaas komt dat niet naar voren met zijn optreden in deze pijnlijke miskleun. Pacino dreunt op de automatische piloot zijn teksten op. Hij oogt vermoeid, en zo klinkt hij ook. Waarom heeft hij moeite gedaan hierin op te komen draven? Dacht hij dat nog iets van Hangman kon maken? Wilde hij het publiek laten zien nog voor de camera te kunnen staan? Had hij geld nodig? Ik vermoed het wel. Ik kan geen andere reden bedenken waarom hij “ja” zei tegen dit script.

Ik kan mij ook niet voorstellen dat de rest een ander motief had om mee te doen. Van de hoofdrolspelers, tot een ongemakkelijke bijrol voor de lijkschouwer, niemand slaagt erin zijn of haar optreden geloofwaardig te maken. Een achtervolgingsscène ziet er generiek en futloos uit, en zelfs de moorden slagen er niet in de aandacht vast te houden. Er zit nog een subplot in over de dode vrouw van Will, deze lijn is eerder lachwekkend dan dramatisch. Iedereen worstelt er zichtbaar mee door deze titel heen te komen. Van spanning is geen enkele sprake.

Hoezo dacht iedereen dat dit gedrocht een goed idee was?

Wat ik Hangman pas echt aanreken, is de absurde opbouw en de volstrekt stompzinnig “twist” die zich op het einde voltrekt. Eerst wordt nog braaf een rode lijn gevolgd, waarop de makers met de spreekwoordelijke duvel uit de doos komen. Een duvel die wel erg zwaar uit de lucht komt vallen, ondersteunt met een genante flashback. Dat je je publiek wil verrassen, prima. Maar dit is veel te klunzig uitgevoerd.

Wie heeft hier groen licht voor gegeven? Hoezo dacht iedereen dat dit gedrocht een goed idee was? Er zijn zat getalenteerde filmmakers die worstelen met financiering voor hun werk, maar dit kan gewoon gedraaid worden. Pacino kan een nieuwe blamage op zijn palmares zetten. En de geldschieters moeten zich kapot schamen. Net als iedereen die aan Hangman heeft gewerkt.