Ik zal niet meer zo snel vergeten dat ik in de bioscoop de trailer zag voor God Only Knows. Niet omdat het mij zo’n geniale film leek. Meer omdat na vertoning van de trailer hij per ongeluk wéér werd afgespeeld. Prima. Als de makers zo graag willen dat ik deze titel ga kijken, dan ga ik wel. Weken later zit ik op een warme dinsdagmiddag in de FilmHallen, in een halflege zaal. Ik schat in dat ik de jongste bezoeker ben. God Only Knows is een klein drama met drie acteurs: Marcel Musters als de instabiele Thomas, Monique Hendrikx als zijn artistieke zus Hanna, en Elsie de Brauw als de maatschappelijk ingestelde zus Doris.
Thomas worstelt zijn leven lang met paniekaanvallen en angstgedachtes, en tijdens het Paasweekend slaan de stoppen door. De vele filmpjes over complotten worden hem te veel en hij springt de gracht in om af te koelen. Doris schiet meteen in de verplegende rol, Hanna beschouwt het allemaal van een afstandje. Langzaamaan laat regisseuse Mijke de Jong zien welke trauma’s er op de achtergrond spelen. Hoe pijnlijk de relaties zijn. En hoe het drietal wanhopig probeert samen de chaos op te lossen.
Er is wel een plot (soort van), we krijgen ook wel wat karakterontwikkelingen te zien, en er worden ook thema’s behandeld. Maar nog veel meer is deze film bedoeld om de acteurs alle ruimte te geven. Op zich zijn Hendrix, de Brauw en Musters al een feestje om naar te kijken, tezamen in één ruimte is het helemaal vuurwerk.
God Only Knows is een prachtig acteursspektakel.
Verwijten worden rondgesmeten, oude wonden opengereten. Thomas zit tussen de zussen in en probeert nog de vrede te bewaren. Wat er allemaal precies is voorgekomen wordt nooit echt helemaal duidelijk. Via intermezzo’s krijgen we een tipje van de sluier. God Only Knows is het soort film dat geen baat heeft bij stilistische hoogstandjes of interessante plottwists. Het valt nog het beste te omschrijven als een fragment uit het leven van drie volwassen kinderen, die op één of andere manier nog toenadering willen zoeken. Of dat echt lukt, houdt de Jong in het midden.
Ik ben erg blij dat ik alsnog deze titel ben gaan kijken. Spijtig genoeg zal dit ook het type film dat geruisloos aan het grote publiek voorbij gaat. Ik hoop dat ik het mis heb, want deze titel verdient veel meer dan halflege zalen. God Only Knows is een prachtig acteursspektakel.