Hal Ashby zal bij de grootste filmfanaten wel bekend zijn als regisseur van culttitel Harold and Maude, maar ook daarna heeft hij nog mooie films gemaakt. The Last Detail is daar één van. Robert Towne pende het script, zijn goede vriend Jack Nicholson speelde de hoofdrol. Eigenlijk was Nicholson de hoofdrol aangeboden in The Sting, hij had Towne al beloofd mee te werken aan dit project. En dat is maar goed ook, want hij zet een formidabele prestatie neer als heethoofd Buddusky. Samen met medemarinier Mulhal moet hij de piepjonge Meadows naar het gevang brengen. De twee besluiten dat deze jongen wel nog wat van de wereld moet zien voor hij acht jaar achter de trailer verdwijnt.

Hij moet nog drinken. Voor zichzelf opkomen. De liefde hebben gekend. Iedereen grijpt de gelegenheid om de personages uit te werken en zich te concentreren op thema’s als vriendschap, verzet tegen autoriteit, en de schoonheid van het leven.

Wat mij vooral opvalt is de regie van Ashby, en hoe de film is gemonteerd. Wanneer het drietal in de trein zit en Mulhal Buddusky confronteert met zijn gedrag, maakt Ashby gebruik van zogenaamde crossovers: het eerstvolgende beeld smelt langzaam over in het huidige. Zo lijkt er veel tijd te verstrijken, terwijl dit helemaal niet het geval is. Op andere momenten lijkt er te zijn gefilmd in guerillastijl, waarbij onwetende passanten gewoon door het beeld lopen. Ashby filmt verder zonder veel franje, als om zo de eenvoud van de plot te benadrukken.

The Last Detail is vooral een titel die lekker doet waar hij zelf zin in heeft.

The Last Detail is vooral een titel die lekker doet waar hij zelf zin in heeft. Er wordt volop gevloekt, gedronken en gerookt, mensen die de wet dienen worden getreiterd. Dat is niet iets wat altijd in het voordeel van de film werkt. Er zijn scènes waarvan ik mij afvraag wat ze toevoegen (zoals het mislukte bezoekje aan Meadows moeder), en duurt het voor mij even voor The Last Detail echt op gang komt.

Daar tegenover staan wel de balorige sfeer en drie acteurs met een sterke chemie. Sowieso steelt Nicholson de show. Hij mag dan niet de langste zijn (Randy Quaid is de jongste en steekt boven hem uit), met zijn temperament en charisma weet hij alle ogen op zich te richten. Niemand zal weten hoe The Sting er met hem uit zou hebben gezien, het is ondenkbaar dat The Last Detail zonder hem zou zijn geslaagd. Hij is toen terecht genomineerd voor een Oscar.