Jaren geleden zag ik in het vliegtuig The Ghost and the Darkness. Ik was nog geen tien jaar en had geen idee wie Val Kilmer, Michael Douglas of Stephen Hopkins waren. Het enige wat mij is bijgebleven zijn een paar scènes en de sfeer, omdat ik moeite had wakker te blijven. Op zich zegt dat nog niets over de film zelf. Het was een lange vliegreis, het was onvermijdelijk dat ik in slaap viel en zo slechts een fragmentarische indruk heb gekregen. Dus toen ik deze titel op Videoland zag, greep ik direct mijn kans. The Ghost and the Darkness verwijst naar een koppel leeuwen, ook wel de Tsavo Maneters genoemd. In 1898 deden ze zich tegoed aan nogal wat constructiewerkers in Tsavo.
Het klinkt als een recept voor een film in de geest van Jaws. Maar dan dus met leeuwen.Voordat we überhaupt de leeuwen te zien krijgen, wordt het voornaamste personage geïntroduceerd. Kolonel John Henry Patterson krijgt de taak om in Afrika een brug te bouwen. Het moet wel snel gebeuren. John heeft krap een half jaar om de constructie te voltooien. Moet lukken. Toch? John gaat vol vertrouwen naar Afrika, om tot zijn afgrijzen geconfronteerd te worden met twee bloeddorstige leeuwen. In zijn pogingen de menseters af te schieten, wordt hij geholpen door de jager Charles Remington.
Dat sfeertje, dat voel ik nog steeds. Hopkins slaagt erin om van Afrika een dromerig land te maken, waarin ook de nachtmerrie sluimert. Het is immers duidelijk wanneer die leeuwen aanvallen en waarom ze zich tegoed aan mensenvlees. Er zijn wel theorieën, The Ghost and the Darkness laat die links liggen. Hopkins wil een spannende actiefilm maken, geen studie naar het gedrag van moordzuchtige leeuwen.
Hopkins slaagt erin om van Afrika een dromerig land te maken, waarin ook de nachtmerrie sluimert.
Ik ben er ook van overtuigd dat dit een enerverende film had kunnen zijn. Ware het niet dat The Ghost and the Darkness lijdt aan matige acteerprestaties. Kilmer doet zijn best als John, ik zit mij rot te ergeren aan Douglas. Met zijn lange haar en jagerspraatjes zie ik hem eerder als aanstellerige kloon van Indiana Jones, dan als stoere jager die de leeuwen even komt afmaken. Het script laat ook wat te wensen over, met naar mijn gevoel eigenaardige plotsprongen (eerst zijn er slechts een paar doden, dan plotseling een stuk of tien…?) en een anticlimax.
The Ghost and the Darkness is niet eens een hele slechte film (of zelfs een slechte film), wel word ik met een onvoldaan gevoel achtergelaten. Met acteurs van dit kaliber en zo’n fantastisch gegeven had veel meer gedaan kunnen worden. De sfeer is er, alleen ontbreekt voor mij een solide inhoud.