Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.

Jonah Hill heeft vooral naam gemaakt als acteur in (puberale) komedies. Gaat het hem dan lukken om met Mid90s een overtuigend drama te maken? Het antwoord daarop is een ondubbelzinnig en zeer overtuigend “ja”. Hij neemt zijn publiek mee naar de jaren negentig, waar Stevie zucht onder de gewelddadige hand van zijn oudere broer Ian. Hun moeder probeert het beste van hun situatie te maken. Maar ze kan niet voorkomen dat Stevie in de armen van een groep skaters belandt. Het zijn jongeren die eveneens worstelen met onhoudbare leefomstandigheden. Dit drama gaat in eerste instantie over opgroeien.

De skaters representeren ook andere thema’s. Zo is er de losgeslagen Fuckshit, die dagelijks een portie pillen en drank naar binnen stouwt. Ruben heeft een grote bek en beschouwt Stevie als een irritante indringer in de groep. Ray is de stille leider, de jongen die Stevie uiteindelijk onder de vleugels neemt. Iedereen zorgt ervoor dat Mid90s zijpaadjes kan inslaan, andere thema’s kan verkennen, zonder dat de spanning verloren gaat.

Mid90s is het soort film waarin de personages de plot voortstuwen. Door zijn personages messcherp tegenover elkaar te zetten, is er altijd spanning aanwezig. Zullen de klappen van Ian zijn broertje nu fataal worden? Wordt Stevie wel helemaal geaccepteerd door de skaters? Wat als zijn moeder ontdekt wat hij uitspookt? Hij haalt gevaarlijke stunts uit waar zelfs het skategroepje voor terugdeinst. En hij heeft onbedoeld impact op de dynamiek in de groep.

Mid90s zou zomaar de Kids voor de huidige generatie kunnen zijn.

Hills debuut doet mij meer dan eens denken aan een andere film over jonge skaters in de jaren negentig: Kids. Filmde Larry Clark zijn debuut alsof het een documentaire was, Hills houdt vast aan strakke, statische shots. En Clark besteedde minder aandacht aan iconen uit de jaren negentig, en meer aan de broeiende stad. Toch, als Stevie voor de eerste keer drinkt, rookt, seksueel contact heeft, of uit pure frustratie Ian terugslaat, schemert de rauwe sfeer van Clarks cultklassieker door. Mid90s zou zomaar de Kids voor de huidige generatie kunnen zijn.

Hills debuut neemt het publiek mee naar andere tijden, naar een wereld waar jongeren proberen te overleven. Op het eerste gezicht is het een bende irritante, opgefokte pubers. Tegen het eind besef je dat zij ook maar wat doen om de moed erin te houden. Ik kijk er zeker naar uit Hill weer in een platvloerse komedie te zien, daarnaast mag hij vaker achter de camera staan.