Zoveel sterren geven de kijkers aan deze titel.

Toegegeven, ik zat al klaar om Zwaar Verliefd met de pen af te maken. Het is een titel die speciaal op maat is gemaakt, met thema’s die het grote publiek aanspreken: verliefdheid, in jezelf geloven, vriendinnen, wat schattige dieren. Een fabrieksproduct die bij voorbaat een flink publiek voor zichzelf heeft gewonnen. Dat Jim Bakkum meespeelt is helemaal leuk, want dan wordt iemand van de acteurs nog herkent. Hoofdpersoon is Isa (Barbare Sloesen), die wat aan de mollige kant is en wanhopig probeert af te vallen. In haar strijd tegen de kilo’s ontmoet ze meubelmaker Ruben (Bakkum) en tussen de twee is direct de romantische vonk te voelen. Ze laten er geen gras over groeien, de onzekerheid van Isa lijkt ze uit elkaar te drijven.

Gaat het ze alsnog lukken om gelukkig samen te zijn? Ik heb echt heel erg mijn best gedaan deze romcom slecht te vinden, en zag hem al prijken in mijn floptoplijst. Maar eerlijk is eerlijk: ik vond hem genietbaar. Hoeveel er ook op aan te merken valt (het speelt zich ergens af in Brabant, natúúrlijk), Zwaar Verliefd is met liefde gemaakt. Regisseur Jamel Aattache brengt de beslommeringen van Isa gelikt in beeld en weet precies wat de doelgroep leuk vindt. Het scenario (naar de roman van Chantal van Gastel) is al net zo gelikt.

Ook de actrices hebben het zichtbaar naar hun zin. Hun personages hebben dan nauwelijks diepgang, er is zeker chemie tussen de personages. Ik geloof direct dat Isa haar vriendinnen lang kent en dat ze een hecht groepje vormen. Bakkum is er vooral voor de mooiigheid (natúúrlijk krijgen hem met ontbloot bovenlijf te zien), maar is verder wel sympathiek.

Hoeveel er ook op aan te merken valt (het speelt zich ergens af in Brabant, natúúrlijk), Zwaar Verliefd is met liefde gemaakt.

Toch is er één ding wat tijdens het kijken vraagtekens bij mij oproept: Aattache zit in de regiestoel. Bij de gemiddelde kijker zal deze geen belletje doen rinkelen, maar hij is zowaar verantwoordelijk voor de eerste Nederlandse martialarts titel, Fighting Fish. Een film waar je, als ik de beoordelingen mag geloven, ver bij uit de buurt moet blijven. Maar hoe ga je in godsnaam van een obscure vechtfilm, naar het hypercommerciële van Zwaar Verliefd?

Hoe hij ook aan de productie verbonden is geraakt, Aattache heeft zijn taak netjes voltooid. Het is een film die er net zo makkelijk in gaat als de chocolade van Isa. Lekker zoet, maar je wil er ook niet te veel van hebben. Zwaar Verliefd is met krap anderhalf uur dan ook geen tel te lang. Ik vraag mij dan af of Aattache niet meer van dit soort films zou moeten regisseren.