Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.

Met Rear Window hield Alfred Hitchcock zich even niet bezig met een vogelapocalypse of slachtingen onder de douche. Ditmaal speelt de actie zich helemaal af op één locatie: de woning van fotograaf L.B. Jeffries, die door een ongeluk zijn been heeft gebroken. Noodgedwongen moet hij wekenlang in het gips zitten, en verdrijft de tijd met het bespeuren van zijn buren. Zijn vriendin Lisa en zijn verpleegster Stella keuren zijn gegluur af, tot hij tot zijn verrassing getuige is van moord. Althans, dat denkt hij. Zijn overbuurman is ‘s nachts wel erg druk in de weer, is bezig met messen en zagen, en geobsedeerd met zijn bloementuin. Heeft hij echt iets te verbergen? Of slaat Jeffries’ verbeelding op hol?

Hitchcock houdt lang het antwoord in het midden, om dan alle macabere stukjes in elkaar te laten klikken. Zeker in handen van de corpulente suspenseregisseur verwacht ik met een dergelijk plot een razendspannende film. Dat ik op het puntje van mijn stoel zit en maar hoop dat alles goed afloopt. Rear Window ís ook een spannende titel. Maar zo geniaal vind ik hem niet. En dat heeft deels te maken met de andere buren die Jeffries begluurt.

Een meisje dat zich steevast omringd met mannen. Een pasgetrouwd koppel dat net hier is komen wonen. Een koppel dat steeds op hun balkon slaapt. Een liedjesschrijver die worstelt met schrijversblokkade. Jeffries observeert al deze mensen in hun woningen, kijkt hoe ze leven, met elkaar communiceren, en geeft er treffend commentaar op. En hoewel Hitchcock ze uiteindelijk wel betekenis geeft in de context van de plot en thematiek, halen die stukjes voor mij juist de vaart uit de film. Wat kan mij die eenzame vrouw nou schelen? Er is misschien een moord gepleegd!

Rear Window is een mooie thriller, waarin James Stewart laat zien ook te kunnen acteren met gips om zijn been.

Het andere probleem ligt bij de vermoedelijke doodslag waar Jeffries per ongeluk getuige van is. Spannend, als dat in je buurt gebeurt. Het is minder spannend omdat ik geen idee heb wie die mensen precies zijn. Hitchcock hint wel naar een eventueel motief, verder wordt niet ingegaan op de achtergrond van de dader en het slachtoffer. Het idee op zich is natuurlijk afschuwelijk. Maar de andere bewoners krijgen ook de ruimte in de film, waardoor dader en slachtoffer naar de achtergrond worden geduwd.

Rear Window is een mooie thriller, waarin James Stewart laat zien ook te kunnen acteren met gips om zijn been. En zeker, het is knap dat de hele film zich op één locatie afspeelt. Toch zie ik hier geen meesterwerk in. Doe mij dan toch maar Norman Bates en zijn moeder.