Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.
Bij uitkomst kon Surveillance rekenen op messcherpe kritieken. Slechte regie, scenario, acteren, op alles waar kritiek op geleverd kon worden, werd kritiek geleverd. Geheel onterecht, als je het mij vraagt. Het verhaal is misschien niet helemaal doortimmerd en is inderdaad een tikje vergezocht, toch is dit een titel die ik altijd weer kan kijken. Het draait om een illuster gezelschap, bestaande uit drugsverslaafde Bobbi, de negenjarige Stephanie en de gewonde agent Jack Bennett. Zij zijn slachtoffers én getuige van een bizar bloedbad dat zich middenop een woestijnweg heeft afgespeeld. FBI-agenten Elizabeth en Sam helpen de plaatselijke politie de zaak op te lossen. De ondervragingen stroken echter niet helemaal met de flashbacks.
Sam krijgt het idee dat niet iedereen de waarheid spreekt. Wat van Surveillance vooral een “randgeval” kan maken, is dat het niet of nauwelijks sympathieke personages heeft. Met de politie stipt op nummer één. Jack Bennett en zijn partner behoren een stoffige woestijnweg te patrouilleren. Maar met weinig autorijders is dat een geestdodende, saaie klus. Misschien dat ze daarom grof misbruik maken van hun macht. Ze schieten op autobanden, houden zonder reden autorijders aan, en stelen hun geld of randen ze aan.
Sam is eerder een nerveuze agent die zijn zelfbeheersing tracht te bewaren, de overige agenten zijn vrouwonvriendelijke macho’s die elkaar beschermen. Dat de dochter van David Lynch (Jennifer Lynch) de plot heeft bedacht en achter de camera staat, is sterk voelbaar in de stijl. De sfeer is broeierig en ronduit vijandig. Het enige verschil met David Lynch, is dat hij droomlogica gebruikt, en zijn verhalen op associatieve wijze vertelt. Jennifer Lynch is meer bezig met de realiteit die op bloederige wijze ontspoort.
Surveillance is niet perfect, de sfeer en vileine personages maken er een loeispannende film van.
De enige voor wie je een beetje medeleven kan opbrengen, is Stephanie. Ook zij is niet helemaal zuiver, toch is zij de enige die nog een beetje licht biedt in deze grauwe thriller. Al is het maar omdat zij de slimste is van iedereen. En het meeste ziet. Helaas weigert iedereen naar haar te luisteren. Op Elizabeth na dan, die zichzelf in het jonge meisje ziet, al wordt nooit duidelijk waarom.
Op het eind schudt Lynch een plottwist uit haar mouwen waardoor het hele verhaal op zijn kop wordt gezet. En de reeds gestoorde personages hun échte krankzinnige aard laten zien. Surveillance is niet perfect, de sfeer en vileine personages maken er een loeispannende film van. Al weet ik hoe het afloopt, ik kan er steeds weer naar kijken.