Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.
The Marine 6: Close Quarters, is geen goeie film. Dat wist ik al nog voor ik hem via Pathé Thuis ging kijken. De vorige Marine was ook al niet veel soeps, dit vervolg is niet beter. Waarschijnlijk slechter. Waarom heb ik er dan toch voor gekozen deze titel uit te zitten? Drie antwoorden: The Miz, Shawn Michaels en Becky Lynch. Deze drie namen zullen weinig belletjes doen rinkelen, worstelliefhebbers kennen ze van Raw en SmackDown Live. Shawn Michaels begon zijn loopbaan in de jaren tachtig en groeide, samen met Bret Hart, uit tot één van de populairste Amerikaanse worstelaars uit de worstelgeschiedenis. The Miz maakt nu solo furore bij Raw, Becky Lynch maakt SmackDown Live onveilig.
Niet de minste namen dus, die in een achterlijke actiefilm zijn gegooid. Het gaat om iets met een rechtszaak en iemands dochter. Kort samengevat moeten Jake Carter en Luke Trapper (de mariniers) een meisje beschermen tegen de kwaadaardige Maddy Hayes. Natuurlijk komt daar het nodige vuurwapengeweld bij aan te pas, het leukste zijn de handgemenen.
Want dan worden natuurlijk moves uitgevoerd die normaal gesproken voor de ring worden bewaard. Ik verwacht nog net niet dat tijdens een gevecht een scheidsrechter opduikt die de kemphanen van elkaar af moet trekken. Of dat de bel wordt geluid om het begin- of eindsein te geven. Michaels kwijt zich nog aardig van zijn taak, het zijn Lynch en The Miz die het meest opvallen. De film draait natuurlijk om The Miz (die als acteur zowaar ietsje beter is geworden), die er ook een stuk strakker uitziet dan Michaels. En Lynch heeft veel meer pit dan de superster, die vermoeid oogt.
Ik verwacht nog net niet dat tijdens een gevecht een scheidsrechter opduikt die de kemphanen van elkaar af moet trekken.
The Marine 6: Close Quarters kan ook wel inhoudelijk beoordeeld worden, het oordeel is dan veel minder mild. Noch Michaels, noch Lynch kunnen acteren. De effecten zijn lachwekkend beroerd en zijn snel met de computer in elkaar geknutseld. Het verhaal slaat nergens op. Er is nauwelijks een verhaal. Ik begrijp überhaupt niet waar het gestennis eigenlijk over ging. Het script had duidelijk maar twee aanwijzingen: vechten en vluchten. Om te eindigen met een hilarische finale, bedoeld als eerbetoon aan één van de personages.
Ik had het al aangegeven, The Marine 6: Close Quarters is geen goeie film. Hij is eigenlijk best wel slecht. Het is geen titel die ik iemand zou aanraden. Tenzij je houdt van worstelen, en wat afweet van de worstelgeschiedenis. Want hoe vaak komt het voor dat een legende samenspeelt met twee talentvolle jonkies?