Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.
Voor het laatst dit jaar breng ik een bezoek aan Pathé de Munt. Mijn keuze gaat naar Bumblebee, een spinoff in de Transformersserie. Niet dat ik zo’n groot fan ben van Transformers. Maar gezien mijn voorliefde voor worstelen vind ik het altijd tof een worstelaar in een film te zien. In dit geval John Cena. Zijn aanwezigheid geeft deze de perfecte balans tussen actiespektakel en (kinderlijke) humor. Deze spinoff is een proloog en behandelt het moment waarop de Autobots na een mislukte coup wegvluchten naar aarde. Bumblebee krijgt de opdracht daar een basis op te richten, helaas gaat één en ander mis en verliest hij zowel zijn spraak als zijn geheugen.
Hij wordt ontdekt door de sippe Charlie, die nog steeds worstelt met het verlies van haar vader. In de autobot vindt zij de perfecte vriend. Ook het leger is op zoek naar de buitenaardse robot, en zij hebben minder vredelievende plannen. Daar komen dan ook nog de twee deceptionbots bij, evenmin met zachtaardige intenties. Want de aarde is voor hun van minder groot belang dan voor de autobots. Na het afmaken van de rebellen, kunnen zij net zo goed de planeet vernietigen. Want… waarom niet?

Ik heb alleen maar de eerste Transformers gezien, toch heb ik het gevoel dat Bumblebee stilistisch van de serie afwijkt. Michael Bays versie gaf de robotoorlog een grimmige, sexy toon mee. Megan Fox speelde het liefje van Shia LaBoeuf, de gevechten waren net wat pittiger. Bumblebee is milder en lijkt zich meer op een jonger publiek te richten. Hailee Steinfeld maakt van Charlie veel meer een personage met een verhaal, een achtergrondgeschiedenis. Zij is veel meer dan een seksbom, zij heeft echt wat te vertellen.
Daar waar het bij de eerste Transformers puur gaat om actie, durft Bumblebee iets meer de diepte in te duiken.
Regisseur Travis Knight laat ons zien hoe Charlie, dankzij de gele robot, uit haar schulp kruipt en weer durft te lachen. De makers maken zelfs ruimte voor scènes waarin haar persoon wordt gepresenteerd. Geen soldaten, robots of opstandjes hier. Alleen een pubermeisje dat worstelt met de dood van haar vader. Om het niet al te zwaar te maken, verzorgt Cena de komische toon. De beginscène is, wat dat betreft, treffend.
Niet dat Bumblebee een volbloed drama is. Er vliegen genoeg kogels, robots en laserstralen in het rond. Toch merk ik dat door de andere benadering Charlies verhaal meer op de voorgrond staat. Daar waar het bij de eerste Transformers puur gaat om actie, durft Bumblebee iets meer de diepte in te duiken.