Zoveel sterren geven de lezers aan deze film.

Het is de eerste keer dat ik Pathé Thuis gebruik. En wat is nu een betere film om mee te beginnen dan Krampus? Een Kerstfilm die eerst overkomt als een parodie op het familiedrama, om halverwege een complete metamorfose te ondergaan. Zeg dag tegen onderlinge ruzies en hallo tegen de demonische versie van de Kerstman, duivelse kerstkoekjes en monsterlijke cadeaus die hun eigenaars verorberen. Net wanneer je denkt dat regisseur Michael Doughtery wel de grens van het horrorarbsurdisme heeft bereikt, komt hij doodleuk met een nieuwe vondst. De nog conventionele openingsbeelden zetten de toon: een winkelpubliek bestormt een supermarkt om alle mogelijke koopjes binnen te harken. 

Kerst wordt verbeeldt als een graaipartij. Max, de jonge held, wil hier verandering in brengen. Door een brief aan de Kerstman te schrijven poogt hij Kerst weer Kerst te laten zijn. Helaas wordt hij voor gek gezet door zijn nichtjes, waarop hij de brief verscheurt en wenst dat iedereen er niet meer is. Hij gaat snel spijt krijgen van die wens. Ineens barst een sneeuwstorm los en krijgt de familie te maken met een eeuwenoud kwaad. Eentje waar grootmoeder Omi al mee te maken heeft gehad.

Deze titel doet nog het meest denken aan de hysterie van Evil Dead en het spannende van Gremlins. De sardonische giegelende koekpoppetjes vind ik oprecht eng. Als de monsterlijke clown verschijnt en één van de personages doorslikt, is dit zwarte humor ten top. Gecombineerd vormen die twee uitersten een cocktail van hilarische waanzin. En dan te bedenken dat de katalysator van die waanzin een verscheurde brief is. 

Krampus is perfect voor iedereen die skeptisch tegenover de Kerstgedachte staat, de nuchtere kijker zal wel zijn wenkbrauwen optrekken en op den duur de aandacht verliezen.

Het valt Dougherty te prijzen dat hij cohesie in dit filmavontuur houdt. De toon gaat van dramatisch naar horror naar komisch, zonder dat het gekunsteld voelt of gaat botsen, en hij vindt zowaar nog tijd om ruzies te beslechten. Maar dat moet wel snel, voor je het weet komt het volgende monster voorbij. De filmmaker deinst er niet voor terug om slachtoffers te maken, waardoor het slot steeds onzekerder wordt. Heel even ben ik bang dat hij op het einde vals speelt. Maar op het allerlaatste moment blijkt de regisseur – gelukkig – nog even een draai te maken. 

Krampus is perfect voor iedereen die skeptisch tegenover de Kerstgedachte staat, de nuchtere kijker zal wel zijn wenkbrauwen optrekken en op den duur de aandacht verliezen. Deze titel mag zich van mij in het rijtje van Kerstklassiekers scharen. Al is het maar om tegenwicht te bieden aan alle zoetsappigheid.