Zoveel sterren geven lezers aan deze film.
Een romance tussen docent en leerling is vragen om problemen. Zeker als er ook nog eens oorlog woedt. Zoals in Cold War. Plaats van handeling is Polen, in sfeervol zwartwit in beeld gebracht. Wiktor is de leraar, Zula de leerling. Hun liefde zal bepaalt worden door het noodlot. Zo verliefd als de twee zijn, zo verschillend zijn hun persoonlijkheden. Wiktor holt slaafs achter zijn geliefde aan, Zula heeft een eigen willetje. Het is het soort liefde waarin de twee niet met of zonder elkaar kunnen. En verslaafd raken aan het spel van aan- en afstoten. Hun romance vormt het hart van Cold War. Toch neemt regisseur Pawel Pawlikowski de tijd voor hij de torterlduifjes elkaars pad laat kruisen. Eerst moet de toon worden gezet.
Besneeuwde landschappen, Wiktor die met een groepje tevergeefs zoekt naar muzikaal talent. Cold War ademt eenzaamheid en isolement uit. Als we bij de academie aankomen, mag Zula haar temperamentvolle strot bewijzen. Helemaal zuiver is ze niet, Wiktor is onder de indruk van haar aanwezigheid. Zodra hun verboden affaire echt goed op gang komt, neemt Pawlowski een sprong naar de nabije toekomst.
De twee komen elkaar jaren later opnieuw tegen. Nog steeds in oorlogstijden. Wel zijn hun eigen levens veranderd. Ze pogen om weer iets te beginnen, Pawlikowski trapt weer op het gaspedaal om de tijd vooruit te spoelen. Dit herhaalt hij net zo lang tot de twee tot het besef komen dat hun liefdesavontuur maar op één manier kan eindigen.
Steeds als ik binding krijg met de personages, wordt weer een irritante reuzestap genomen.
Pawlowski zal ongetwijfeld nobele bedoelingen hebben met zijn vertelstructuur. Maar het haalt wel de flow uit het verhaal. Steeds als ik binding krijg met de personages, wordt weer een irritante reuzestap genomen. Cold War voelt zo gefragmenteerd en hakkelig aan, het gaat nooit echt helemaal de diepte in. Dat is vooral problematisch voor het slot. Ik zou zo graag mee willen gaan in Zula en Wiktors bintenis, het komt voor mij te veel uit de lucht vallen.
Cold War wordt nog gered door de optredens van Tomasz Kot (Wiktor) en Joanna Kulig (Zula). Kot zet een tragische man neer, zonder dat hij er een karikatuur van maakt. Wanneer je denkt dat hij was is in Zulas handen, vlamt er toch een drift in hem op. Hij is zwaar verliefd, hij laat niet met zich sollen. Zula doet denken aan een Lolita, maar dan wel een volwassen versie. Hoe meisjesachtig ze ook mag ogen, Zula zit vol pit. Twee markante personen die botsen. En stiekem naar die botsing verlangen.
Pawel Pawlikowski/Tomasz Kot en Joanna Kulig