Rosemary’s Baby

Het boek van Ira Levin, waarop de film Rosemary’s Baby is gebaseerd, doet mij vrij weinig. Zeker, het is een ontzettend spannend verhaal, over een vrouw die ervan overtuigd raakt dat ze zwanger is geworden van de Antichrist. Maar toen ik het boek las ervoer ik vooral irritatie. Om die bemoeizieke buren. Om Rosemary’s partner Guy, die eerder geïnteresseerd is in zijn acteercarrière. En ondanks het bewijs dat Levin overtuigend beschrijft, moet ik geloven dat Rosemary dus plotseling gek is geworden? De filmversie van Roman Polanski, waarin het boek tot op de letter wordt gevolgd, vind ik toch een stuk sterker. Geen meesterwerk, maar wel een sfeervolle, bij vlagen surrealistische horror.

Lees verder “Rosemary’s Baby”

Niemand in de stad

Als op een filmposter staat vermeld dat een film is gebaseerd op een “bekroonde bestseller”, ben ik direct wantrouwig. Waarom zou je zoiets moeten vermelden? Is de filmtitel niet genoeg? Toch ben ik ook nieuwsgierig. Terwijl Sinterklaas alvast ons land binnenkomt, ga ik naar Niemand in de stad in Kriterion. Het script is medegeschreven door Philip Huff (die ook de “bestseller” schreef) en gaat over het studentenleven van Philip, Matt en Jacob. Alledrie gaan ze door het proces van volwassenwording, wat bij de ene soepeler verloopt dan de andere. Philip heeft een relatie met Elizabeth. Om ook eens ander vlees te ervaren besluit hij een scheve schaats te rijden met Karen. Matt is vervreemd van zijn vader.

Lees verder “Niemand in de stad”

Girl

Er zoemt nogal wat hype rond Girl, de debuutfilm van Lukas Dhont. Het is een drama over Lara, geboren als jongen, die ernaar hunkert als vrouw door het leven te gaan.  Ze worstelt nogal met de trage veranderingen van haar lichaam. Ze heeft nog steeds een piemel, haar borsten willen maar niet groeien. Ze wil ook balletdansen en wordt aangenomen op een dansschool. Haar klasgenoten vinden haar maar raar. Dit is al een vrij heftig gegeven, zeker voor een debuut, maar ook vreselijk actueel. Girl raakt precies de zenuw in het genderdebat, door de kijker in het perspectief van een transgender te plaatsen. We volgen Lara naar de therapeut, zien hoe ze hormonen krijgt ingespoten en hoe de omgeving op het proces reageert.

Lees verder “Girl”

Ferris Bueller’s Day Off

Een film over een tiener die een dag lang spijbelt. Met de suffige Matthew Broderick in de hoofdrol. Gaap. Al is Ferris Bueller’s Day Off van John Hughes, hoe kan dit een onderhoudende titel opleveren? De film is nota bene opgenomen in de National Film Preservation Board. Wat blijkt? Ferris Bueller’s Day Off is een bruisende, ja zelfs opwindende filmervaring. De tieners zijn de grote helden, geleid door de rebellerende Ferris Bueller. En Broderick kan met al zijn jongensachtige charisma zowaar een film dragen. Ferris beleeft een bijzondere dag, want hij gaat voor de negende keer spijbelen. Hij haalt alle trucjes uit de kast en overtuigd zijn ouders dat hij te ziek is om naar school te gaan.

Lees verder “Ferris Bueller’s Day Off”

Radiohead: Meeting People Is Easy

Een bijzondere film ditmaal. Niet dat ik nooit markante films recenseer, dit is echt een speciale. Radiohead: Meeting People Is Easy is een documentaire waarin Radiohead wordt gevolgd. De vijfkoppige band is bezig met optredens en het promoten van hun nieuwste album, OK Computer. Ze beginnen vol goede moed. Maar die moed zakt hen steeds meer in de schoenen. Interview na interview na optreden na weer slapen in een hotel, gaat het broeien tussen de bandleden. Zelf leerde ik Radiohead pas kennen in de periode van The King Of Limbs. Of beter gezegd, ontdekte ik de schoonheid in hun muziek. Ik (en ben) groot fan van Creep en heb moeite moeten doen hun latere werk te begrijpen.  

Lees verder “Radiohead: Meeting People Is Easy”

De Beveiligers

Vanuit een controlekamer kijken beveiligers op monitors naar opvallend gedrag van stationgangers. Tijdens Gaypride onderzoeken beveiligers willekeurig tassen van festivalvierders. De beveiliger van Geert Wilders let op of er geen rare dingen voorvallen. Ogenschijnlijk gebeurt er weinig in De Beveiligers, een documentaire van Anneloek Sollart. Na afloop zal nog een Q&A plaatsvinden met Sollart en twee beveiligers. Het is precies de reden waarom ik deze voorstelling heb gekozen. Wie weet kan ik Sollart nog vragen om een interview. Maar eerst de documentaire zelf, waarin Sollart laat zien dat beveiligers ook maar mensen zijn. Mensen die elk hun eigen motivaties hebben om de beveiliging in te gaan.

Lees verder “De Beveiligers”

The Cabin in the Woods

Een groep vrienden trekt zich een weekendje terug in een blokhut en stuiten op een bizar horrormysterie. Ziedaar de plot van The Cabin in the Woods, geschreven door Joss Whedon en Drew Goddard. De laatste heeft de regie in handen, de eerste moest zich concentreren op The Avengers. De achterliggende gedachte van deze horrortitel is een soort nieuwe Scream te maken. Dat lukt wel. Al is het maar omdat elk icoon uit de wereld van horror wel voorbijkomt. Zombies, geesten, heksen, van alles. Je zou zeggen dat The Cabin in the Woods een potentiële klassieker is. Met Whedon en Goddard verwacht je sowieso spektakel. Zoals het gaat met doorsnee horrorfilms (en films in het algemeen) richt de eerste helft zich op wie de personages zijn.

Lees verder “The Cabin in the Woods”

Paul Blart: Mall Cop 2

Soms zie ik een film op tv langskomen en blijf ik bij die titel hangen. In dit geval is dat Paul Blart: Mall Cop 2. Een verstand-op-nul komedie met Kevin James als de sukkelige beveiliger Paul Blart. Om met de deur in huis te vallen, dit is een slechte film. De grappen zijn nog holler dan de beloftes van Mark Rutte. Het acteren gaat op de automatische piloot. De dialogen halen nog net het kleuterniveau. Deze film is zo saai dat het mij geen zak interesseert hoe het zal aflopen. Waar het over gaat? Pauls leven zit in de sleur, tot hij wordt uitgenodigd naar Las Vegas te komen voor een conferentie. Hij gaat er samen met zijn dochter heen. Het doel: een welverdiende vakantie. Wat er gebeurt: hij komt een criminele bende tegen. Iets met kunst. Schilderijen. Zoiets.

Lees verder “Paul Blart: Mall Cop 2”

Bowling for Columbine

Bowling for Columbine is waarschijnlijk beroemd geworden dankzij Charlton Heston. Documentairemaker Michael Moore vereert de voorzitter van de NRA met een bezoekje. Ze praten over het wapenbezit in Amerika, waarom Amerika nou zo veel gewelddadiger is dan bijvoorbeeld Canada en Duitsland. Heston heeft antwoorden die door Moore worden ontkracht. Je ziet de irritatie bij de oud-acteur oplopen als Moore de genadeslag toedient. Waarom vond de NRA het nodig in Littleton te komen nadat twee tieners een bloedbad hadden aangericht? Waarom kozen ze ervoor op te duiken in een stad toen een meisje was doodgeschoten? Geen enkele keer betuigde de wapengekken spijt. 

Lees verder “Bowling for Columbine”

El Mariachi

El Mariachi mag zich scharen in het rijtje tussen Citizen Kane, Eraserhead, Hard Eight, Following en Pi. Verrassende debuten van opmerkelijke filmmakers. Regisseur Robert Rodriguez was drieentwintig jaar toen hij zijn eerste titel schreef, regisseerde, produceerde, filmde, monteerde, eigenlijk wel alles behalve het acteren. En dat alles met een budget van 7000 dollar. De plot: een Spaanse gitaarspeler (een mariachi) gaat van stad naar stad om aan de kost te komen met zijn gitaarspel. Per toeval komt hij terecht in een maffiaoorlog en wordt hij verdacht van bendemoorden. Dit gegeven leent zich makkelijk voor een grimmige actiethriller, Rodriguez is iets anders van plan. In zijn debuterende handen is El Mariachi één grote knipoog naar het actiegenre. 

Lees verder “El Mariachi”