Zoveel sterren geven de lezers aan deze film
Zowel Jacob Derwig als Joram Lürsen mochten voor hun inspanningen met Bankier van het Verzet een Gouden Kalf in ontvangst nemen. De film was genomineerd voor twaalf van die Kalveren en wist er vijf van te verzilveren. Derwig vind ik een goed acteur. Net als Barry Atsma. Ook Pierre Bokma doet mee. En Lürsen weet hoe hij een film moet regisseren. Dus… dit zou een schot in de roos moeten zijn. Toch? De broers Walraven en Gijs van Hall zijn bankiers bij De Nederlandsche Bank. De Duitsers zijn Nederland binnengekomen, het wordt tijd dat de Joden hun huizen moeten verlaten. Walraven wordt gevraagd om het verzet financieel te steunen. Misschien kan hij meehelpen met het opzetten van een geheim steunfonds?
Hij zegt toe, betrekt zijn weifelende broer in het project, en stort zich vol in het ondergrondse bankieren. Met alle levensgevaarlijke risico’s die erbij horen. Richten de broers zich eerst op een leenstelsel, Walraven denkt veel grootser. Waarom steeds geld lenen als je De Nederlandsche Bank voor een flink bedrag kan oplichten?
Het kan komen door mijn hooggespannen verwachtingen. Bankier van het Verzet is immers flink in de prijzen gevallen. Maar ik kan niet zoveel met deze titel. Het gegeven zou spannend moeten zijn, ik vind het verrassend saai. Dat heeft, denk ik, te maken met de regiestijl van Lürsen, de manier waarop hij het verhaal vertelt. Er wordt veel gepraat om de plot uit te leggen. Iedereen gebruikt jargon om de complexe constructie van het fonds te beschrijven. En de personages blijven zo nogal onderbelicht. Ik heb graag respect voor wat de broers gedaan hebben, op wat plattudes na blijven ze vlak. Walraven is de uitbundige avonturenzoeker, Gijs eerder de stille observator, daar mag het publiek het mee doen.
Ondanks hun risicovolle daden, hebben ze weinig dankbaarheid ontvangen.
De film oogt wel gelikt, spannend en Hollywoodiaans, snel en soepel, met vooral aandacht voor het gevaar waar Walraven zich in bevindt. Maar de inhoud voelt hol en clichématig. Dan kan je zoveel spannende scènes in beeld brengen, als de personages en verhaalelementen nauwelijks indruk maken blijft het niet hangen.
Als Bankier van het Verzet is afgelopen, wordt nog even getoond wie de broers van Hall écht waren. Ondanks hun risicovolle daden, hebben ze weinig dankbaarheid ontvangen. Walraven kreeg pas in 2010 een monument. Gijs is nog burgemeester geweest, maar botste te veel met de provobeweging. Meer waardering is wel op hun plaats. Al betwijfel ik of deze film ze echt eer aan doet.
Joram Lürsen/Barry Atsma en Jacob Derwig