Vandaag was niet mijn beste dag om een film te recenseren. Nog afgezien van een hoofdpijn die door de dag heen steeds erger werd, kampte ik met andere ergernissen. Ik had gekozen voor Hangman, via Videoland, helaas liet internet het meermaals afweten. En toen ik eindelijk de film kon afkijken, was het geluid om overklaarbare redenen afwezig. De doorzetter wint, dus ik heb deze bizarre thriller/horror gewoon uitgekeken. En hoewel de scores iets anders zeggen, heb ik mij hier prima mee vermaakt. De hoofdrolspeler is een onbekende inbreker die zijn activiteiten filmt. Niet voor het publiek dat kickt op een krankzinnige twist van een realityshow. Het is puur voor zichzelf bedoeld.
Zijn slachtoffers zijn een familie bestaande uit papa, mama, een zoon en een dochter. Alles wat ze doen wordt in beeld gebracht. De inbreker heeft het huis volgehangen met verborgen cameraatjes, en zowel ‘s nachts als overdag loopt hij zelf met een camera rond.
Lange tijd blijven zijn motivaties onduidelijk. Waarom zit hij daar? Wat is de reden dat hij dit gezin uitkoos? Terwijl de kijker zich deze zaken afvraagt, gaat de vreemdeling door met zijn bezigheden. Hoe langer het duurt, hoe enger het wordt. Niemand van de familie heeft door dat er een creep in het huis zit. En ze in de gaten houdt. Maar, alleen kijken is ook maar saai. Vandaar dat de gemutste filmer het dagelijkse leven van de familie ontwricht. Wat spullen verschuiven, broer en zus tegenover elkaar uitspelen. Zijn meesterzet is om de vader te laten verdenken van overspel.
Hoe langer het duurt, hoe enger het wordt.
Hangman doet nog het meeste denken aan Keep Watching, ook een horror waarin een familie slachtoffer wordt van moordzuchtige voyeurs. Maar deze film is kleinschaliger. Deze titel pretendeert niet dat het gaat om een nieuw soort webshow. Zoals ik al aangaf krijgt niemand verder de beelden te zien. Dit is niet bedoeld om een statement te maken. Hangman is veel persoonlijker.
Toch blijven we in het duister tasten over wie die gemaskerde perverseling nou is. Verlangt hij zelf naar een gezin en neemt hij op deze manier wraak? Waarom zaait hij verdeeldheid binnen de familie? Wat brengt hem tot zijn laatste bloederige daden? En ik neem de titel altijd voor lief aan, toch vraag ik mij af waar die nu voor staat. Is onze creeper/moordenaar de Hangman? Deze titel weet een duistere sfeer op te roepen, en zorgt ervoor dat je voor het slapen even onder je bed kijkt. Maar het laat je ook achter met frustrerende vragen.
Adam Mason/Jeremy Sisto en Kate Ashfield