Martijn komt zijn zusje Daantje na jarenlange afwezigheid weer opzoeken en neemt alles op op camera. Letterlijk. Alles. Hij waant zich de chroniquer van Daantjes leven, ware het niet dat hij alles in beeld brengt zoals hij dat wil. Hij legt haar leven minutieus vast, maar kiest wel zelf uit wát precies. Daantje vindt dit eerst wel amusant. Tot ze zich realiseert dat haar broer weigert afstand te nemen van zijn camera. En maar blijft filmen. En filmen. Als een parasiet dringt hij steeds verder haar leven binnen. Daantjes vrienden Ramon en Ingeborg krijgen de zenuwen van hem. Waarom doet hij dit? Wat bezielt hem? Regisseur Robert Jan Westdijk monteert familiefilmpjes tussen de fragmenten door, met de focus op zijn twee hoofdpersonages.

Het is een opvallende relatie. Eentje waarvan je niet goed weet wat je ervan moet denken. Een broer en (veel) jonger zusje die samen een bad nemen? En wat is er toch met Daantjes verjaardag? Waarom komt Martijn daar steeds op terug?

Martijn pusht zijn zusje plagerig naar de grenzen van het toelaatbare en schept zo een onderhuidse erotische spanning. Als zij een vrijpartij met Ramon beleeft, neemt Martijn zijn hijgende en kreunende zusje op. Hij isoleert haar en sluit zijn armen om haar heen. In plaats van hem weg te duwen (zoals een zusje zou doen, denk ik zo), laat ze de merkwaardige spelletjes van haar broer maar over zich heen komen. Tot hij het weer heeft over die vervloekte verjaardag. Ook als Westdijk onthult wat er die dag is gebeurd, blijft het mysterie nog hangen. Het klopt nog niet helemaal.

Martijn pusht zijn zusje plagerig naar de grenzen van het toelaatbare en schept zo een onderhuidse erotische spanning.

Eigenlijk draait Zusje om één shot waarin plot, personages en thematiek samenvallen, en het verhaal in een schokkend nieuw licht wordt gezet. Er wordt veel duidelijk. Hoewel ik er normaal gesproken weinig problemen mee heb spoilers weg te geven houd ik het nu lekker voor mijzelf. Het is afdoende om te zeggen dat Westdijk met dit shot aantoont hoe verboden lust en ernstige miscommunicatie een gruwelijke cocktail vormen. Hoe de actie van een klein meisje verstrekkende gevolgen kunnen hebben. En een jongen een joekel van een psychologische wond oploopt.

Zusje werd destijds geroemd om de rauwe filmstijl, Westdijks debuut is zoveel meer dan dat. Het is een combinatie van intrigerende personages, een bijzonder plot, en een verbijsterende ontknoping. Op het eind word je achtergelaten met die ene vraag: wat speelde in godsnaam tussen deze broer en zus?

Robert Jan Westdijk/Kim van Kooten en Hugo Metsers