The Dead Zone is één van Stephen Kings intrigerendste boeken en verfilmd door David Cronenberg. Ik kan het echter niet Cronenbergs beste film noemen. Misschien omdat het meer op drama leunt dan op zijn typerende bloederige horror. Of omdat het boek emotioneel dieper snijdt dan de film. Het verhaal en het hoofdpersonage blijven nochtans trouw aan de roman. Centraal staat Johnny Smith, een leraar die verloofd is met studente met Sarah. Niets staat hun gelk in de weg, tot hij slachtoffer is van een gruwelijk autoongeluk. Hij komt in een coma terecht. Vijf jaar later ontwaakt hij ontdekt een bijzondere gave rijker te zijn geworden: als hij iemands hand schudt kan hij het verleden en toekomst van die persoon zien.
Christopher Walken speelt de hoofdrol en sleept overtuigend Johnnys vervloekte gave met zich mee. Cronenberg permiteert zich hier en daar wat bloederige uitspattingen, maar houdt die tot het minimum. Hij is niet betrokken geweest bij het scipt, dat kan de afwezigheid van zijn bodyhorror verklaren.
Ook wordt er niet al te veel ingegaan op Johnnys gave. Hij heeft het nu eenmaal. De vraag is niet hoe zijn gave precies werkt en wat de achtergrond ervan kan zijn. De makers concentreren zich op een ander dillemma: als Johnny de toekomst kan voorzien, mag hij dan ingrijpen? Die vraag gaat echt knagen als hij Greg Stillson ontmoet. Dit excentrieke figuur ten koste van alles in het Senaat komen en zelfs president worden. Maar als dat gebeurt, zo ontdekt Johnny, dan zal de hel pas echt losbarsten. Zal hij zelf ingrijpen, of de gebeurtenissen op zijn beloop laten?
In de film sluimert Johnnys gave op de achtergrond, in het boek is het een haast duivelse aanwezigheid.
Hoewel deze insteek het drama versterkt, haalt het tegelijkertijd de scherpte uit het verhaal. Daar waar King een bloedstollende psychologische horror schreef, is de film eerder een thriller met mystieke tinten. Het is spannend, maar ook een lichtgewicht. In de film is Johnnys gave een niet nader toegelichte worsteling, in het boek is het een duivelse aanwezigheid die zijn klauwen in Johnny zet. En die dreiging mis ik. In de werken van King zit altijd een vleug(je) waanzin. Dat ontbreekt hier.
The Dead Zone wordt door critici beschouwd als één van de betere Kingverfilmingen. Toegegeven, Cronenberg heeft het verhaal mooi naar het scherm vertaald en de horror zo subtiel mogelijk gehouden. Toch vind ik hem niet echt helemaal geslaagd. Ik blijf het gevoel hebben dat de makers wat hebben laten liggen, slechts de oppervlakte hebben beroerd.
David Cronenberg/Christopher Walken en Martin Sheen