Fahrenheit 9/11 wil heel erg graag aantonen dat George W. Bush een ronduit achterlijke president is. In twee uur neemt Michael Moore de tijd om de familie Bush tot op het bot te ontleden. Er worden verbanden gelegd met de Bin Ladens en hoe Bush en zijn regering het Amerikaanse volk waarschuwt voor terroristisch terreur. Ook de militaire blunder in Irak wordt genadeloos onder de loep genomen. Moore doet dit op zijn geheel eigen wijze: met sarcastisch commentaar, muziek die de emoties versterkt en eigenwijze acties. De documentaire maakt nog steeds indruk. Zo zijn er de apocalyptische aanslagen van 9/11. De vliegtuigen worden niet getoond, het gruis, de stof, de ontreddering en het ongeloof zijn genoeg.
De schuldige vinger wijst naar Osama Bin Laden. Niet dat Bush zoveel haast heeft hem op te sporen, liever vertraagt hij de onderzoeken naar de aanslagen. Moore neemt ons daarna mee naar de oorlog in Irak waar volgens Bush massavernietigingswapens verborgen worden gehouden. En dus moet het hele land branden. Soldaten hebben het over de tweede Vietnam en vragen zich hardop af wat ze er eigenlijk doen. Burgers worden afgeschoten, lijken van soldaten in brand gestoken. Intussen vieren de wapenfabrikanten feest. Zij doen immers goede zaken.
Moore versterkt de tragiek met het specifieke geval Lila Lipscomb. Zij is trots op haar land en nog trotser op haar zoon die voor het vaderland naar Bagdad is getrokken. Als hij overlijdt wordt Lilas trots vermorzeld door verdriet. Misschien dat bij het leger gaan een minder goed idee is dan ze dacht. Moore besluit actie te ondernemen en vraagt congresleden of ze hun kinderen naar Irak willen sturen. Om ze duidelijk te maken dat het hem menens is deelt hij flyers en inschrijfformulieren uit.
Fahrenheit 9/11 is geen subtiele documentaire die complexe materie duidelijk maakt.
Fahrenheit 9/11 is geen subtiele documentaire die complexe materie duidelijk maakt. Ik raak het overzicht van namen en hun verbanden algauw kwijt en ik betwijfel of alles wat wordt beweert een keihard feit is. Moore wil gewoon doordringen tot zijn publiek doordringen, dat ze Bush’ krankzinnige ondernemingen een halt toeroepen. Dat is destijds niet gelukt. Sterker nog, het is gewoon weer helemaal fout gegaan. En dat vind ik pas echt verbijsterend aan Fahrenheit 9/11.
Denk eens terug aan de verkiezingen van vorig jaar, 2017: dubieuze uitslagen, een president die zichzelf tot “oorlogspresident” uitroept en beslissingen neemt die goed zijn voor hemzelf. Donald Trump, iemand? Heeft men dan echt niets geleerd? Met Barack Obama leek Amerika een stap in de juiste richting te maken, dat bleek een vergeefse gedachte. Fahrenheit 9/11 schetst een somber toekomstbeeld.
Michael Moore/George W. Bush en Osama Bin Laden