Sarah Winchester, afkomstig van de familie die de beruchte wapens uitvond, liet na de dood van haar man Oliver Winchester haar huis grondig verbouwen. Niet omdat ze een andere inrichting wilde hebben. Ze was ervan overtuigd dat de slachtoffers van de Winchesterwapens haar als spoken kwamen opzoeken. Door van de woning een soort labyrint te maken zouden die geesten verdwalen. Haar huis is inmiddels een beroemd spookhuis en trekplaats voor de gelovers onder onder ons. De Spierig broers, bekend om lowbudget horrortitels, besloten er een film van te maken. Eentje waarin de rol van Sarah wordt gespeeld door Helen Mirren. 

En hoewel vanaf het begin wordt aangekondigd dat dit verhaal op waar gebeurde feiten is gebaseerd, hebben de makers zich wel wat creatieve vrijheden veroorloofd. Want in de film is het niet Sarah zelf die opdrachten geeft voor het stelselmatig bouwen van nieuwe kamers. Het zijn de geesten die haar aanwijzingen doorfluisteren. Het bestuur van de Winchesterfabriek roept de hulp in van Eric Price, een arts die haar moet onderzoeken. Als hij haar nou even labiel kan verklaren kan het bestuur Sarah wegwerken.

Ik kan Winchester het best omschrijven als spookhuisfilm voor deze generatie. De gebroeders Spierig gooien er jump scares in om hun publiek te laten schrikken, door te spelen met licht en kleur roepen ze een dromerige sfeer op en er is vaag gedoe met het occulte. Het moment dat Eric het desoriënterende huis binnengaat wordt steeds onzekerder wat er precies aan de hand is. Waren er inderdaad spoken rond in dat gigantische landhuis, of is Sarah toch niet helemaal in orde?

Ik kan Winchester het best omschrijven als spookhuisfilm voor deze generatie.

Het is makkelijk om kritiek te geven op deze spookthriller. De regisseurs gaan wel erg flexibel met het script aan de slag en ik heb Mirren in betere producties (beter) zien acteren. Ook heb ik het idee naar een verkleedpartij te kijken en komt Winchester soms onbedoeld hysterisch over. Het probeert terug te grijpen naar de ouderwetse spookfilm, het ontbreekt de titel aan subtiliteit.

Toch neemt dit alles niet weg dat ik mij heb vermaakt. De plot is een puzzel waarvan de stukjes netjes in elkaar klikken en daar hou ik wel van. Eric geeft de film nog emotionie mee in de vorm van een mysterieuze kogel en overleden geliefde. En die twist op het eind is ook erg lekker. Winchester kan niet worden betrapt op veel diepgang of karakterontwikkeling, de film doet voor mij wat het moet doen: een griezelverhaal vertellen.

Michael Spierig & Peter Spierig/Jason Clarke en Helen Mirren