De Zevende Hemel opent met muzikant Huub van der Lubbe die Altijd Wel Iemand speelt op een akoestische gitaar. Daar waar IOS nog een fijne spanning in dit lied wist te krijgen, is dit maar een slappe versie. Voorspelbaar, verwaterd, op de automatische piloot. De familie Rossi worstelt al enige jaren met spanningen. Max Rossi, de vader, is eigenaar van een restaurant. Zoon Matthijs is een doler die een relatie heeft met danseres Julia. Met Paul heeft Max al een flinke tijd geen contact meer. En dochter Eva gaat samen met haar partner Bart spoedig het restaurant overnemen. De moeder, Maria, blijkt ernstig ziek te zijn, maar wil in verband met het naderende jubileum van het restaurant niets zeggen.
De Zevende Hemel zorgt eerst voor zoete ingrediënten om zo het verhaal goed te behappen. Als het onvermijdelijke einde nadert durven de makers ook wat bitterheden rond te strooien en ruzies hoog op te laten lopen. Het mooiste conflict speelt zich af tussen Paul en zijn vader, twee koppige mannen die weigeren een millimeter toe te geven. Pas als het noodlot duidelijk is begraven ze morrend de strijdbijl. Je weet dat er veel meer rottigheid tussen de twee heerst en dat het maar de vraag is of dat gaat goedkomen.
Waar ik een groot vraagteken bij zet is het volgende: De Zevende Hemel wordt beschouwd als een musical. Waarom worden er dan in godsnaam alleen maar covers gezongen? Volgens de beschrijving moet het een ode zijn aan nummers van Nick & Simon, IOS, en meer Nederpop. Toch vind ik het vreemd. Waren er geen schrijvers beschikbaar om originele liedjes te schrijven? Wat voegt het toe om andermans nummers te gebruiken? Als het nog een eigen “twist” zou krijgen, prima. De teksten en scènes vullen elkaar wel aan, daarmee is alles gezegd. Tenenkrommend is de zouteloze versie van Ik Leef Niet Meer Voor Jou, gezongen door Thomas Acda, die veel beter kan dan dit. (Zie hier hoe Dennie Christian het aanpakt).
Ik denk dat het een verbetering zou zijn geweest als deze titel zich niet in het musicalhokje had gewrongen.
Hoe zit het met de cast? Wisselvallig. Acda speelt gewoon fijn. Hij kan goed drama en komedie combineren (dat gesprek met de juf is een bitterzoet voorbeeld), Huub Stapel weet een eersteklas eikel met een klein hartje neer te zetten. Halina Reijn is prima als de gekwetste Eva. De grote verrassing is nog wel ex-lama Ruben van der Meer als Bart. Hij leeft zich uit als vreemdganger en rebellerende schoonzoon die Max’ bloed wel kan drinken.
Ik denk dat het een verbetering zou zijn geweest als deze titel zich niet in het musicalhokje had gewrongen. Want die liedjes voelen vooral alsof ze er met de haren zijn bijgesleurd.
Job Gosschalk/Huub Stapel en Thomas Acda