Niets is zo leuk dat als je naar de film gaat, in dit geval Skyscraper, je te maken krijgt met technische mankementen. Dat bij de bioscoopreclame geen beeld is, prima. Maar de trailers, die wil ik toch wel graag zien. Ik besluit er een medewerkster bij te halen, als ik haar naar de zaal heb meegenomen doet het scherm het ineens wel. Typisch. Om de ervaring compleet te maken zit er links van mij, aan het eind van de stoelenrij, een groep jongeren continu commentaar te geven op wat er gebeurt. Bedankt jongens. Want ik ben zo achterlijk dat ik het verhaal niet kan volgen. Maar dat even terzijde. We hebben te maken met Will Sawyer, een agent die tijdens zijn laatste klus zijn been verloor.

Sindsdien is hij werkzaam als beveiligingsadviseur en is hij ingehuurd om een gebouw veilig te stellen. Om precies te zijn, het hoogste gebouw ter wereld: een complex dat huisvesting biedt, een winkelcentrum heeft, een dierentuin, en nog meer afdelingen en technische snufjes. Geloof mij, in 3D ziet dat alles er indrukwekkend uit.

Maar aan beeld alleen hebben wij niet genoeg, er moet een verhaal worden verteld. Anders gezegd, er moet een plotje worden gebruikt om zo velerlei stunts uit te voeren en de kijker naar adem te doen snakken. Dat is best goed gelukt. Er is iets met terroristen (denk Die Hard) die per se iets willen van de eigenaar van het gebouw. Will raakt erbij betrokken en moet toezien hoe zijn gezin in de kaken van de het kwaad dreigt te vallen.

Regisseur Rawson Marshall Thurber laat ons duizelen en Will krankzinnige stunts uitvoeren. Ik heb hoogtevrees en met een 3D brilletje is de hoogte akelig realistisch. Al hoor ik rechts van mij regelmatig gegrinnik. Ja, ik weet ook wel dat het allemaal ongeloofwaardig is, maar hou je ongeloof dan voor je. Zelf voel ik mijn tenen krommen van afschuw als Will vanaf een hijskraan naar een verdieping springt en die sprong net haalt.

voor de regie werd onder meer roland emmerich overwogen

Skyscraper is geenszins de beste film van het jaar, wél weet het, in de juiste omstandigheden, de kijker naar adem te doen snakken. De finale heeft zowaar een psychedelisch randje (die setting is om geen andere reden dan de finale gebouw, als je het mij vraagt) en bevat nog een leuke twist. The Rock is uitstekend op zijn plaats als de heldhaftige Will, Neve Campbell fungeert in haar rol van echtgenote/moeder vooral als aanhangsel, de badguys doen gewoon lekker slechte dingen. Voor hersenloos vermaak is deze film zeer geschikt, hoewel ik mij afvraag hoeveel van het spektakel overeind blijft in 2D.

Rawson Marshall Thurber/The Rock en Neve Campbell