Barton Fink

Barton Fink is een toneelschrijver die zojuist zijn grootste hit heeft gehad en is benaderd voor een film. Een worstelfilm. Hij aarzelt, maar wordt door het aantrekkelijke bedrag over de streep getrokken. Hij reist af naar Los Angeles, waar hij in een benauwde hotelkamer slaapt. Producer Jack Lipnick heeft alle vertrouwen in Barton en verwacht dat de gevierde auteur niets minder dan een meesterwerk zal afleveren. Hij wil graag aan de vraag voldoen, er is één probleem: hij heeft geen idee hoe hij een worstelfilm moet schrijven. Terwijl hij naar het witte papier in zijn typemachine tuurt, biddend voor een sprankje inspiratie, komen de muren op hem af.

Lees verder “Barton Fink”

Star Wars: Episode II – Attack of the Clones

Na het niet onaardige The Phantom Menace bouwt Lucas voort op het grootse verhaal van Star Wars. Anakin en Padmé hebben een heimelijke relatie, Obi-Wan ontdekt dat er één en ander rommelt in het universum. Klinkt spannend, de uitwerking is vrij hol. Dat heeft te maken met de aanpak van George Lucas, die meer geïnteresseerd is in het offshowen van speciale effecten dan het vertellen van een duidelijk, helder verhaal. En we hebben Hayden Christensen als de toekomstige Darth Vader. Dat werkt allemaal niet. Anakin Skywalker wordt nog altijd als Grote Belofte beschouwd, voor mij is hij eerder een puber die chagrijning voor zich uitkijkt als hij zijn zin niet krijgt.

Lees verder “Star Wars: Episode II – Attack of the Clones”

Utoya

Regisseur Erik Poppe nam met zijn film Utoya een geweldige gok. Een dramathriller over de schietpartij op het Noorse eiland wat tientallen kinderen het leven heeft gekost? Kán dat wel? Poppe heeft het smaakvol gehouden door de schutter uit beeld te laten en zich te concentreren op de slachtoffers en de gruwelijke ontberingen die ze moesten doorstaan. Bovendien zijn de personages fictief en is de narratief gebaseerd op de verslagen van de overlevenden. De personages zijn fictief, het verhaal is echt. We volgen Kaja die zich het eerste kwartier druk maakt over het asociale gedrag van haar zusje. 

Lees verder “Utoya”

Redbad

Redbad maakt deel uit van de adellijke Friese stam Aldigisl. Tijdens een brute confrontatie met de Christelijke Saxen wordt Redbads vader gedood. De beschuldigende vinger wordt naar de rebellerende en temperamentvolle Redbad gewezen. De straf: ballingschap. Hij wordt op een vlot de zee ingestuurd en komt op wonderbaarlijke wijze terecht bij de Denen. Hij zweert ooit wraak te nemen op de gelovige moordenaars van zijn vader. Intussen worstelt Redbads neef, die de troon heeft gekregen, met het leiderschap, en is Redbads zus uitgehuwelijkt aan de Saxen. 

Lees verder “Redbad”

Mad Max

Mad Max werd geboren toen regisseur George Miller werkzaam was bij de eerste hulp en tal van verkeersslachtoffers onder ogen kreeg. Gewapend met een laag budget en de toen nog onbekende Mel Gibson creëerde hij cultpersonage Max. Hij is agent in een apocalyptisch Australië en krijgt het aan de stok met een motorbende. Als die zijn collega, vrouw en kind kwaad doen, wordt Max Mad Max en gaat op een bloederige wraaktocht. Dit gebeurt trouwens als de film al een tijd op gang is, want Miller wil de spanning wel opbouwen. Zodoende is Max in het begin nog een relatief normale man. 

Lees verder “Mad Max”

De Wilde Stad

De Wilde Stad heeft klaarblijkelijk gemikt op een jonge doelgroep. Voordat de zaal is geopend staat er een groepje ouders met kinderen af te wachten. Als iedereen binnen is krijgen we eerst een introductie van de maker van deze documentaire. Leuk voor de ouders, ik vraag mij af of de kinderen er veel aan hebben. Dan gaan eindelijk de lichten uit en kan De Wilde Stad van start. Het publiek wordt Amsterdam ingegidst door de kat Abatutu, zijn stem is ingesproken door Martijn Fischer. Om ook maar meteen op een internationaal publiek te mikken is de documentaire Engels ondertiteld.

Lees verder “De Wilde Stad”

Fury

Fury is een film over mannen die in de oorlog tot het uiterste worden gedreven. Die het moorden als adrenalinekick ervaren en voor wie een Duitser meer of minder niet meer uitmaakt. Dit thema is niet nieuw, regisseur en schrijver David Ayer weet er wel zijn eigen draai aan te geven. De personages, bekend onder koosnamen Coon-Ass, Gordo en Bible, zitten namelijk voor het grootste deel in een tank. Een krappe, claustrofobische, donkere tank, geleid door de bikkelharde Wardaddy. Tot grote ergernis van de groep worden ze opgezadeld met groentje Normal Ellison, een typist die noodgedwongen zijn vreedzame principes zal moeten breken.

Lees verder “Fury”

My Own Private Idaho

Gus van Sant liet zich voor My Own Private Idaho inspireren op het toneelstuk Henry IV van William Shakespeare en castte River Phoenix en Keanu Reeves in de hoofdrollen. In het kader van een retrospectief van Van Sants werk werd deze film vertoond in Lab111. Een prima keuze om mijn Cinevillepas voor te gebruiken. Het is drukker dan ik verwachtte, ook als de film is begonnen blijven toeschouwers binnenkomen. En er is nog iets: de film heeft geen ondertitels. Met het oog op de gedragen dialogen vereist het enige inspanning om het verhaal te volgen. 

Lees verder “My Own Private Idaho”

Stars Wars: Episode I – The Phantom Menace

Star Wars. Voor de devote volgelingen van George Lucas is het een heilig universum waarin Goed en Kwaad een oneindige strijd uitvechten. Iedereen die de hype van de jaren tachtig moest missen – onder wie ik – kreeg begin van het nieuwe millennium een herkansing. Lucas schreef en regisseerde zelf een nieuwe trilogie die voorafging aan de oorspronkelijke trilogie. Een “prequel trilogie” dus, met als bedoeling het Kwaad (Darth Vader) aan ons te introduceren. Dat begon met Star Wars: Episode I – The Phantom Menace. We maken kennis met twee Jedi’s: Obi-Wan Kenobi en zijn leermeester Qui-Gon Jinn.

Lees verder “Stars Wars: Episode I – The Phantom Menace”

Nirvana – MTV Unplugged in New York

Het akoestische optreden van Nirvana voor MTV Unplugged is een mijlpaaloptreden voor de band geweest. Goed, er heerste spanningen tussen de bandleden en de producers waren ook niet erg blij met de setlist. Die bestond uit nummers van het eerste album, covers en een gastoptreden van de Meat Puppets. Geen hits of bekende namen dus. En Kurt Cobain wilde per se gebruikmaken van een versterker. Een beetje tegenstrijdig met het principe van het programma, waarin artiesten juist zonder versterker hun kunstje kunnen vertonen. Maar Cobain was ontzettend nerveus voor het optreden en wilde iets hebben om zich aan vast te klampen.

Lees verder “Nirvana – MTV Unplugged in New York”