Postal, een film van Uwe Boll, is (losjes) gebaseerd op de gelijknamige game en gaat over pechvogel Dude. Hij woont in een woonwagen met zijn zwaarlijvige vrouw en is wanhopig op zoek naar een baantje. Zijn oom, cultleider Dave, heeft problemen met de belastingdienst en kan wel wat hulp gebruiken. Ze besluiten om een voorraad populaire Krotchy poppen te stelen en die weer door te verkopen. Het lijkt een goed plan, helaas komen ze de Taliban tegen op hun pad. Als dit je al krankzinnig in de oren klinkt, het wordt allemaal nog veel erger. 

Ik heb helemaal geen moeite met grove humor en vind oprecht dat er grappige momenten in de film zitten. Zonder zich ergens iets van aan te trekken gooit Boll alle registers onder de naam “smakeloos” open, en steekt een middelvinger op naar iedereen die ooit kritiek heeft geleverd op hem en zijn werk. Zo is er de heethoofdige agent Greg die rustig iemand neerschiet die het verkeer ophoudt, of misbruik maakt van een verlamde man. Dave laat zich als cultleider omringen met prachtige vrouwen die ervan overtuigd zijn dat hij de Messias is. En twee terroristen voeren in het beruchte 9/11 vliegtuig een discussie over het aantal maagden dat ze zullen krijgen, waarop de operatie een onverwachte wending krijgt.

De harde humor is echter zo overheersend dat het vermoeiend wordt. En niet alle steken die Boll uitdeelt pakken goed uit. Verne Troyer die genomen wordt door duizend apen? George Bush en Osama Bin Laden die hand in hand door een veld huppelen? J.K. Simmons die oreert over een wel erg bedenkelijke politieke partij? Tsja… Ik begrijp dat Boll wat problemen heeft met wat er in de wereld gebeurt en wat moet ventileren. Maar zijn woede is zo dominerend dat het eerder bedenkelijk wordt dan grappig. Hoe zou Boll zijn script gepitcht hebben aan Simmons? En waarom heeft de klasse acteur in godsnaam deze rol geaccepteerd? Deze vraag geldt in principe voor de hele cast.

j.k. simmons heeft bijna al zijn teksten geïmproviseerd

Het verhaal is nog wel aardig voor een scherpe, absurdistische komedie. De sfeer deed mij denken aan een over de top live versie van South Park. Maar Boll is zo druk bezig zijn gal te spuwen dat Postal een rommelig verzameling van niet altijd goed gelukte spotternijen is geworden. Tegen de tijd dat de film is afgelopen ben ik zo murw gebeukt dat ik geeneens zin meer heb om te lachen. Ik hoop vooral dat Boll zijn negatieve emoties kwijt is.

Uwe Boll/Zack Ward en Dave Foley