Als een film de Oscar wint voor beste script verwacht ik toch wel een creatieve, originele titel. Toen ik Shakespeare in Love zag kon ik mij toch niet ontrekken van een knagend gevoel van teleurstelling. Ja, er wordt goed in geacteerd, de decors zien er mooi uit, maar het komt toch echt niet verder dan een mierzoet liefdesverhaal. Waarvan je direct weet hoe het gaat aflopen. William Shakespeare worstelt met een writer’s block. De druk wordt stevig opgevoerd omdat hij zo spoedig mogelijk een stuk moet leveren.
Bij toeval ontmoet hij Viola De Lesseps, een vrouw met een voorliefde voor poëzie en het theater. De vonk slaat over, Shakespeares schrijfsappen gaan weer stromen. Zijn nieuwe liefde geeft hem zoveel inspiratie dat hij een compleet nieuw stuk weet te schrijven, ook de momenten die wat minder gaan hebben invloed op zijn schrijfgesteldheid. Het resultaat is een beroemde liefdesverhaal. Shakespeare laat zich puur lijden door zijn intuïtie en emotie. Dus dat zijn verhaal romantisch begint, wil nog niet zeggen dat het ook romantisch moet eindigen. De acteurs kijken er steeds weer van op als ze nieuwe scènes ontvangen en zijn volkomen ontroerd door de zwarte finale.
Nu is het creatieve proces erg interessant om te zien. Zo moet Shakespeare tijdens de repetities door zijn stuk nog afmaken en wil iedereen wel een rolletje krijgen. Godbetert Ben Affleck (die het trouwens niet zo heel slecht doet met een overtuigend Engels accent) komt nog voorbij. Hij zegt nog tegen Shakespeare dat hij dit stuk echt fantastisch vindt, maar dat het een betere titel verdient: “Romeo and Juliet”. Als schrijver zijnde zal ik hier wel bevoordeeld in zijn, toch kan de verhaallijn van het maakproces mij meer boeien dan de romance tussen Shakespeare en Viola. Ik kan mij goed voorstellen dat dit een niet onbelangrijk deel van de film is, het krijgt nu wel erg veel ruimte. Want natuurlijk is er nog een schatrijke baron die met Viola wil trouwen. Natuurlijk moet Shakespeare zich in allerlei bochten wringen om zijn muze te kunnen ontmoeten. Natuurlijk is het de toneelschrijver die overwint en moet de slechte baron op het eind zijn wonden likken.
Shakespeare in Love ziet er mooi uit en geeft het publiek een interessante kijk in de toneelschrijfkeuken, daar houdt het mee op. Het voelt meer als een schaamteloos liefdesverhaal dat gewoon heel slim is verpakt. Dat mag, maar een prijzenregen is wel wat overdreven.
John Madden/Joseph Fiennes en Gwyneth Paltrow