Deadpool is geen superheldenfilm maar een antisuperheldenfilm. Ik heb deze titel, met een bruisende Ryan Reynolds in de hoofdrol, nu twee keer gezien en beide keren worden mijn vermoedens bevestigt: Deadpool is een lange, dikke middelvinger naar het genre. Via het doorbreken van de vierde muur worden alle conventies van het genre belachelijk gemaakt en Reynolds speelt met plezier de ultieme antisuperheld. Want, zoals hij zelf aangeeft, hij is helemaal geen superheld. Ergens heeft Wade, zoals Deadpool gewoon heet, gelijk.
Hij springt dan wel in de bres voor de minder bedeelden, hij is en blijft een huurling met flink wat bloed aan zijn handen. Zijn leven lijkt een andere, meer gezonde richting te krijgen als hij Vanesse ontmoet. Zij blijkt dezelfde sarcastische gevoel voor humor te hebben en net zo’n rappe tong als Wade. De vonk slaat over. Tot het noodlot toeslaat: kanker. Hij laat zich overhalen mee te doen aan een experiment waardoor de kanker genezen kan worden. Natuurlijk gaat dit fout en uiteraard krijgt hij bovenmenselijke krachten en wordt hij Deadpool.
Het is je dertien in een dozijn superheldenverhaalgebazel. En de makers leven zich helemaal uit om het tot op de frame te fileren. Of het nu gaat om de totale achteloosheid waarmee Deadpool de badguys afknalt, de seksgrappen die zo verschrikkelijk fout en oh zo leuk zijn, het niet aflatende geklets van Deadpool of het extreme geweld, deze film is een zeer geslaagde knipoog naar de superheld.
volgens reynolds moeten er in de film meer dan honderd referenties zijn naar ander films van marvel
De voornaamste reden dat Deadpool werkt is Ryan Reynolds. Hij heeft de gave om een bloedirritante ouwehoer neer te zetten (zelfs de badguys grommen dat hij eens zijn bek moet houden) maar kan in een tel de sfeer doen omslaan. Als hij in het begin een stalker waarschuwt weg te blijven van een meisje is Wade eerst rustig. OP het laatste moment drukt hij de jongen nog even tegen de muur om duidelijk te maken dat zijn waarschuwing geen grap is. Het is knap om geloofwaardig te schakelen van humor naar ernst. Wade mag dan een grote bek hebben, hij laat niet alles van zich afglijden. Dat is maar goed ook. Deadpool is niet de meest diepzinnige film, op deze manier krijgt het nog iets menselijks mee.
Wat betreft het geweld trouwens, het valt mij ook bij de tweede kijkbeurt op hoe bloederig Deadpool is. Alsof Quentin Tarantino ook wat scènes mocht schrijven. Ik weet dat het allemaal ironisch is bedoeld, het is soms wel erg grafisch.
Tim Miller/Ryan Reynolds en Morena Baccarin