Recensie 200 is stilletjes voorbijgegaan, voor mijn 300e wil ik iets bijzonders doen. Al is het ook maar omdat FilmBekeken ruim een jaar bestaat en er nog steeds consequent films worden besproken. Vandaar dat ik besloot naar mijn eerste 4D ervaring te gaan: Peter Rabbit. De Nederlandse versie. Ik weet het, dit is een kinderfilm en is ook nog eens Nederlandse ingesproken, het was de enige 4D film die op een voor mij gunstig tijdstip draaide. En dus zat ik in de 4D zaal van Pathé de Munt tussen opgewonden kinderen.

Ik kreeg geen 3D bril. Even was ik bang dat ik per ongeluk een kaartje had gekocht voor de gewone versie. Hoewel, met deze prijs zou mij dat verbazen. De kaartjescontroleur bij de deur vroeg of ik eerder een 4D ervaring had meegemaakt. Ze adviseerde mij om mijn tas bij mij te houden en niet op de grond te zetten. Prima.

De hele zaal ademde een futuristische sfeer uit. Op de muur stond in grote letters “4DX” geschreven (waar die “X” voor staat is mij een raadsel), de stoelen waren voorzien van een extra voetensteun en op de stoelleuning kon ik aangeven of het watereffect aan of uit moest. Om mij heen zaten kinderen met popcorn, chips en cola. Als de stoelen straks gingen bewegen, zouden al die snacks dan in het rondvliegen? Voor het licht uitging kroop er nog een jongetje op de stoel naast mij. Zijn vader zei nog dat hij zijn cola en chips goed moest vasthouden. Laat ik de film zelf even buiten beschouwing laten, het is voldoende om te weten dat Rose Byrn en Domhnall Gleeson van deze kinderfilm een vermakelijke zit weten te maken. Waar het mij nu om gaat zijn de effecten van 4D. Want die maken de film pas echt tot een spektakel.

In alle jaren dat ik naar de bioscoop ben gegaan heb ik nog nooit in een bewegende stoel gezeten. Het is wonderbaarlijk om zo met de camerabewegingen mee te gaan. Zo gaan de stoelen naar achteren of naar voren om zo het beeldperspectief te benadrukken. Zo lijkt de boze buurman over het publiek uit te torenen en zien de dieren er vanaf boven nog kleiner uit. Door ook geur, watersproeiers en luchtblazers in te zetten wordt de film zo meer dan een film. Het is een heus spektakel, een kinderachtbaan die alle zintuigen prikkelt. Leuk om zo nog meer in de wereld van de film te worden gezogen.

Tijdens de film hadden de kinderen hoorbaar pret en de sfeer deed mij denken aan mijn vroegste bioscoopavonturen met mijn vader. Geen films in 4D of 3D, gewoon ouderwets filmvermaak. De kinderen waar ik nu mee in de zaal zat, die zouden als een andere generatie opgroeien, dat over een tijdje 2D niet eens meer in gebruik is. Misschien een onnodige angstgedachte, er worden nog volop in 2D gedraaid. Maar dit 4D legt de lat wel een stuk hoger als het gaa om entertainment. Wat is de volgende stap? Hoe groot moet het allemaal nog worden? 

4D is spectaculair, het is ook vermoeiend en ergens was ik wel blij toen de eindtitels verschenen. Het brengt niet de inspanning van een 3D bril met zich mee, mijn lichaam heeft toch de nodige prikkels opgevangen. En dan was dit nog maar een kinderfilm. Benieuwd hoe ik de zaal verlaat na bijvoorbeeld de nieuwste Avengers.