The Drownsman is zo’n film die ergens in een uitverkoopbak lag voor een paar euro. Geen titel waarvan ik verwacht dat het een meesterwerk is. Maar dit moet een nieuw dieptepunt zijn. Het begint al met een maffe intro. Een meisje wordt wakker in een badkuip, de moordenaar probeert haar te verdrinken, zij begint hem te zoenen en slaat dan toe met een stuk glas. Het wordt later wel duidelijk wat hier precies aan de hand is, toch is dit erg verwarrend voor de eerste paar minuten. 

Dan slaan we flink wat tijd over en maken kennis met Madison. Tijdens een feest komt ze per ongeluk in een meer terecht, een ervaring die zo traumatisch is dat ze zich nauwelijks nog in de buurt van water durft te begeven. Want wat blijkt: ze wordt achternagezeten door een soort waterwezen.

Ik ben best bereid ver mee te gaan in bizarre ideeën, en als het om water gaat heb ik ook zo mijn fobieën. Maar The Drownsman weet mij geen moment te overtuigen. Neem nou de bad guy, het demonische watermonster. Ofwel, een acteur met opzichtige makeup die, als hij zijn mond opent, klinkt als een dronkaard. Eng? Nee. Lachwekkend? Nou en of.

Regisseur Chad Archibald doet krampachtige pogingen de spanning op te bouwen. Zo wil hij zijn publiek doen geloven dat een rammelende wasmachine het toppunt van horror is. Het slachtoffer benadert dit huishoudelijke apparaat met ingehouden adem en laat dan per ongeluk haar ketting erin vallen. Oh nee, nu moet ze tussen haar kleren gaan zoeken naar haar sieraad! Zal het haar lukken die terug te krijgen zonder in handen van de genadeloze waterdemon te vallen? Spoiler: nee.

iedereen loopt vrolijk rond met zomerse kleren, de opnames vonden plaats tijdens de winter

Er is nog veel meer aan te merken op dit prul. Het acteerwerk is dramatisch, de personages nog platter dan water, het verhaal is ontzettend vaag en heeft een plottwist waar je bek van openvalt, en zelden heb ik zulke knullige, slecht uitgevoerde effecten meegemaakt. Dan heb je een scène waar dat watergeval weer een slachtoffer maakt en klinkt het na afloop alsof water door een afvalputje loopt. Wat dat betreft hebben de makers wel zelfreflectie, het vat The Drownsman perfect samen. 

Het is bijna onmogelijk alle slechte films over te slaan, toch wil ik voor mijzelf een nieuwe standaard instellen. Dit wordt mijn nieuwe voornemen voor dit jaar: films als The Drownsman vermijden.

Chad Archibald/Michelle Mylett en Caroline Palmer