Volgens Netflix moet Honeymoon een horrorfilm zijn over een psychotische dokter, Jorge, die geobsedeerd is door zijn buurvrouw, Isabel. Hij ontvoert haar met als doel haar ervan te overtuigen dat ze man en vrouw moeten worden. Het klinkt als een heerlijk verknipte horrorfilm in de geest van Saw. Maar als de soundtrack de start inluidt is die wel erg opgewekt. En ik vind die “psychotische dokter” er nu niet echt zo vreselijk dreigend uit zien. Eerder duf. Saai.
Misschien is Honeymoon eerder een zwarte komedie? Dat ook weer niet. Na een onnodig lange intro waarin we kennismaken met het weinig opwindende leven van Jorge, komt Isabel in zijn sadistische handen terecht. Ze kan zo hard schreeuwen als haar longen toestaan, ze zal hoe dan ook Jorges bruid worden. En ze gaan een familie stichten. Dat ze het alvast weet. Om zijn woorden kracht bij te zetten wurmt hij haar in een bruidsjurk en snoert haar vast in een rolstoel.
Er komen zeker onsmakelijke beelden voor in deze Spaanse horrorproductie, het wordt geen één moment eng. Jorge is zo’n vreselijk plat en kleurloos personage dat hij eerder irriteert dan angst aanjaagt. Op een paar glimpen na krijgen we geen informatie over wie hij precies is, wat hij doet. Ook Isabel blijft een volstrekt mysterie. Het enige wat regisseur Diego Cohen ons vertelt is dat zij houdt van hardlopen. Ze heeft geen doelen in haar leven, hardlopen is het enige wat ze heeft. Dit is geen sarcastische opmerking, dit wordt vrij letterlijk door haar gezegd.
Het acteerwerk is slecht. Paulina Ahmed, die Isabel speelt, doet weinig meer dan hysterisch gillen en vloeken. Ik zou dat ook doen in een dergelijke situatie, meer dan gillen en vloeken is het niet. Cohen had net zo goed een pop kunnen casten, het zou dezelfde emoties hebben losgemaakt: helemaal niks. Het toppunt is nog wel een rare plottwist die uit de lucht komt vallen en de plot in een ander perspectief moet plaatsen. Ik vraag mij af of Cohen zijn eigen script wel goed heeft gelezen, er klopt helemaal niks van.
Honeymoon is het perfecte voorbeeld van een horrorfilm die zo gruwelijk en expliciet mogelijk wil zijn en de plank volkomen misslaat. Verkeerde soundtrack, tenenkrommend slecht acteerwerk, eendimensionale personages en een volkomen ongeloofwaardige uitwerking van een voorspelbaar verhaal. Als je nieuwsgierig bent naar het echte werk uit dit genre, ga dan iets kijken als Saw. Ook dat is geen meesterwerk maar is nog altijd van een veel hoger niveau dan dit slappe gebeuren.
WIST JE DAT