Het is een tijd geleden sinds ik de ironische horrorkomedie The Final Girls heb gezien. Een titel in de geest van Scream, maar dan met een mooie, achterliggende gedachte. Ironie met een goed verhaal, zogezegd. The Babysitter, geregisseerd door McG, lijkt uit hetzelfde vat te willen tappen. Cole, een jongen van zo twaalf jaar, is bang voor zo’n beetje alles, en is de enige leerling uit zijn klas die nog een babysitter heeft, de ongelooflijk sexy Bee. Op een avond besluit hij Bee stiekem in de gaten te houden. Immers, als zijn goede vriendin Melanie gelijk heeft, zal Bee zich overgeven aan flink wat seksuele activiteiten. Maar Cole komt erachter dat haar activiteiten alles behalve seksueel zijn.

Om positief te beginnen, The Babysitter zet vanaf het begin  een heerlijk droogkomische en scherpe toon neer. Cole is als de dood voor prikken, wordt gepest en heeft het ook niet zo op spinnen. Zijn hysterische reacties leveren fantastische komedie op. Coles ouders vinden hem stiekem ook maar een bangerd. Als hij aan zijn moeder vraagt of het normaal is dat hij zo bang is, draait zij zo opzichtig om de hete brij heen, dat het gewoon pijnlijk wordt.

The Babysitter is ook nog een horrorfilm en McG laat dit genre op bruuske wijze de film binnenstormen. Voor ik het goed en wel doorheb wordt op explosieve wijze korte metten gemaakt met de bad guys en trakteert de afdeling special effects op bloedfonteinen. Ook hierin schuilt humor. De horror is zo verschrikkelijk over de top dat het cartoonesk wordt. In plaats van gitzwart, is de humor hier bloedrood.

STIJL

Toch voelt het op den duur als een afleidingsmanoeuvre. Ik begrijp dat McG mikt op een parodie, maar hij schiet zijn doel voorbij. De personages zijn zich zo bewust van de conventies en vreemde plotbochten, dat het soms wat vermoeiend is. En The Babysitter mag dan gaan over een jongen die zijn angsten overwint en voor zichzelf opkomt, toch voelt dit als stijl over inhoud. Het is een grappige stijl die ook hilarische momenten oplevert, het benadert niet het niveau van The Final Girls. Daar stonden alle grappen en stilistische hoogstandjes in dienst van het verhaal. In The Babysitter voelt het meer of de makers deze titel zo hip mogelijk willen maken.

Oh, en het kan aan mij liggen, maar The Babysitter roept bij mij een sterk jaren tachtig, negentig gevoel op. Geen idee waarom. Dat er dan wel Ipads aanwezig zijn werkt dan wat verwarrend. En als Coles ouders zelf zo overbezorgd zijn, waarom maken zij dan grappen over de angsten van hun zoon? Het zijn details, maar wel opvallende details.

WIST JE DAT

Deze film is gedraaid in 2015 en zou eigenlijk in de bioscopen worden vertoond. Uiteindelijk heeft Netflix de rechten gekregen en vrijdag 13 oktober online gezet.

Mocht de naam Samara Weaving bekend klinken, dan heb je helemaal gelijk: zij is de nicht van Hugo Weaving.

McG/Samara Weaving en Judah Lewis