Na toch een omweg te hebben genomen kom ik eindelijk aan bij LAB111. Er hebben zich al fans in flamboyante kleding verzameld. Ik ga maar ergens zitten in het café. Het gezelschap naast mij heeft een tas meegenomen met daarin boa’s, hoedjes en plastic handschoenen. De verkleedpartijen verwacht ik wel, maar waar heb je in godsnaam al die andere accessoires voor nodig? Bij de deur wordt het nog raadselachtiger als er wcrollen en bekertjes rijst worden uitgedeeld. Rijst? Wat moet ik met rijst? Wat heeft dat met de film te maken? Ik ga helemaal achterin zitten, wcrollen en rijst in de aanslag. De zaal is opgewonden. Ik moet denken aan de Night of Terror, toen het nog leuk was, en ik vraag mij af of ik “hoer” of “homo” zal roepen. Ik hou het maar op “Brad” en “Janet”, naar de hoofdpersonages uit de film.

Na de verplichte intro en het uitleggen van de regels gaan we van start. De beroemde roodgestifte lippen verschijnen in beeld en iedereen juicht. Als de naam van Tim Curry in beeld komt is iedereen in extase. De grote held van het verhaal! Bij de trouwscène worden de rijstbekertjes gepakt en wordt de zaal getrakteerd op een rijstdouche. Precies zoals in de film. Aha. Zo gaat het dus. The Rocky Horror Picture Show is zowaar een soort van interactieve ervaring. Bij “The Time Warp” stormt zelfs de halve zaal naar voren om mee te dansen. Ik ren naar beneden en spring mee. De zaal explodeert bijna als Curry daarop zijn briljante entree maakt. Als hij het legendarische “antici…” uitspreekt brult de hele zaal “JUST SAY IT!” Met sardonisch genoegen, alsof hij ons kan horen, maakt hij het af: “…pation.” De plastic handschoenen van Curry blijken ook zo iconisch. Als hij ze aantrekt, wordt dit en masse gekopieerd. Hetzelfde geldt voor de feesthoedjes. De wcrollen heb ik gemist. Ik moest even naar de toilet en als ik terugkomen is ineens de zaal bezaait met wcrollen. Ik gooi die van mij ook nog maar even. “Je weet dat je te laat bent hè” wordt er nog opgemerkt. “Bij deze film zijn wcrollen nooit te laat” zeg ik terug. De zaal zingt mee met Meatloafs “Hot Patootie” en juicht als Meatloaf direct na het nummer met een bijl in stukken wordt gehakt. Brad en Janet worden nageroepen met “asshole” of “slut”. En als dr. Scott via magnetische aantrekkingskracht bij Frank-N-Furter wordt gebracht, merkt iemand in de zaal droogjes op: “that’s not how magnets work”. Het publiek van de Night of Terror zou hier zijn hart kunnen ophalen.

Ik wist dat The Rocky Horror Picture Show als filmvertoning een spectaculair evenement is. Dat het publiek als een geoliede machine specifieke scènes nadoet was mij onbekend. Voor de volgende keer ben ik voorbereid.