James woont met zijn vader en moeder in een soort kasteel. Zijn moeder is doodziek en zijn vader moet noodgedwongen het landgoed verkopen. Er is meer. James leidt aan schizofrenie. Hij is een stuiterbal die door zijn vader met moeite in bedwang kan worden gehouden. Als hij de vereiste medicijnen maar slikt. James weet dat hij die medicijnen nodig heeft. Maar hij worstelt ook met het verlangen van acceptatie. Hij wil dat zijn vader trots op hem is. Als die met spoed het landgoed moet verlaten en zijn vrouw en zoon achterlaat, ziet James zijn kans schoon. Mammie! Mammie! Ik ben nu de man in huis en ik ga voor je zorgen! De zuster

die kon niet komen of zo. Maar dat is helemaal niet erg mammie! Nu ga ik voor je zorgen! En pappie zal trots op mij zijn! Ik ben nu de baas in huis! Wat is er mammie? Nee, de zuster kon niet komen. Ze is er niet. Ik ben er. Ik ga voor je zorgen. Moet je even naar de wc? Is goed, kom, ik help je wel even. Ja, zo, stapje voor stapje… Ga nu maar zitten op je speciale stoel zodat je kan plassen mammie, oh, ik moet op de gang staan, dan gaat het makkelijker mammie, oké, ik sta nu op de gang, ik doe mijn handen op mijn oren zodat ik niks hoef te horen, ik wil het niet horen, ik wil het niet horen, ik wil het niet horen hoe mammie plast, klaar mammie?

De telefoon blijft maar over en over en overgaan, zó, ik doe gewoon de hoorn van de haak.

Ik moet mijn pillen nemen maar ik wil ze niet nemen ik wil niet die naald in mijn arm.

Wat doe ik op mijn kamer, ik moet weg weg weg naar mammie mammie mammie

je stinkt mammie, wat heb je gedaan, je moet gewassen worden, je zit onder de poep

wie belt er de zuster niet opendoen jij bent de man in huis

MAMMIE oh nee oh mammie je moet nu uit bad ik help je

MAMMIE waarom heb je de deur op slot gedaan nee mammie ik heb de sleutels niet ik heb de deur niet op slot gedaan

MAMMIE waarom heb je de deur op slot gedaan

MAMMIE waarom heb je de deur op slot gedaan

MAMMIE waarom heb je de deur op slot gedaan

MAMMIE je pillen je moet er zoveel mogelijk innemen dan word je sneller beter MAMMIE SLIK DE PILLEN SLIK DE PILLEN SLIK DE PILLEN

Door beeld te versnellen en vertragen, te spelen met de soundtrack en acteur Leo Bill (die een Oscarwaardige prestatie neerzet) optimaal in te zetten, weet regisseur Simon Rumley de ervaring van schizofrenie rauw en realistisch in beeld te brengen. Hij weigert James als een “slecht” persoon af te schilderen. Hij bedoelt het goed en hunkert naar de liefde van zijn ouders. Briljant is de scène waarin zijn vader hem stevig beetpakt en tegen familieleden zegt “this is my son. And you will respect him. As my son!” Het maakt van The Living and the Dead zowel een horror als een emotionele ervaring.

Simon Rumley/Leo Bill en Roger Lloyd Pack