Ook ik moest mij op de middelbare school wagen aan de literatuurlijst. In tegenstelling tot, zeg maar, de rest van de klas, had ik er wel plezier de titels langs te gaan en te lezen. Ik weet nog dat ik voor Nederlands koos voor Oesters van Nam Kee, geschreven door Kees van Beijnum. Ik vond het lang van stof. Wel bleef het personage Berry mij bij. Ondanks zijn niet al te snuggere daad zag ik hem als een getroebleerde jongen die helemaal in de ban raakt van paaldanseres Thera. Hij is nog achttien, de hormonen gieren door zijn lijf. En zijn leefomstandigheden zijn ook niet optimaal. Geen wonder dat hij doorslaat. Ik heb nu ook de zwaar gehypte filmversie gezien met in de hoofdrollen Egbert Jan Weber en Katja Schuurman.

Regisseur Pollo de Pimentel heeft zich wat creatieve vrijheden veroorloofd, waardoor het verhaal een stuk dieper snijdt. Visueel ziet er alles er rauw uit. De cameraman legt alles vast alsof het een documentaire is over hangjongeren die ook maar wat van het leven proberen te maken. En in de montagekamer heeft men ervoor gezorgd dat er snel wordt gesneden zodat er een opgefokte sfeer ontstaat. Precies zoals de wereld van Berry eruitziet.

Het hart van Oesters van Nam Kee wordt gevormd door Berry en Thera. Is Berry een dolende puber die zich niet al te veel zorgen maakt over de toekomst, Thera is een paaldanseres met flink wat levenservaring. Berry valt als een blok voor haar. Een blok dat weigert van haar zijde te vertrekken. Zijn verliefdheid slaat om in een obsessie die gevaarlijke vormen aanneemt. Helemaal als er ook een vuurwapen in het spel is. En als Thera ineens uit zijn leven verdwijnt. Weber weet de opgefokte natuur van Berry perfect te verbeelden. Schuurman is net wat sterker als de onberekenbare Thera. Als zij samen in beeld komen is de chemie voelbaar. Net als de spanning. Je weet dat dit verkeerd gaat aflopen. De vraag is hoe. En wanneer.

De film heeft ook een probleem. Kon ik in het boek meegaan met Berry, in de film gaat dat een stuk lastiger. Misschien omdat ik niet bekend ben met het wereldje waarin Berry zit. Waarschijnlijk ligt het aan iets anders. Ik vind Weber een goede acteur met een goede filmkop, als Berry komt hij op mij over als een driftkikker. Als iets hem niet zint spert hij zijn ogen open en begint te schreeuwen. Een verwend joch met een veel te grote bek. Thera kan hem duizend keer duidelijk maken dat zij niks meer met hem wil, hij blijft drammerig achter haar aan gaan. In het boek had ik medelijden met hem. In de film vind ik hem bloedirritant.

Oesters van Nam Kee is een opwindende, spannende thriller in de tienerwereld die handelt over obsessie. Maar met een hoofdpersonage dat zo erg het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, wordt een deel van het kijkplezier bedorven.

Pollo de Pimentel/Egbert Jan Weeber en Katja Schuurman

Trailer: https://vimeo.com/137934325