Zo op het eerste gezicht bevat The Forest de perfecte ingrediënten voor een bijzondere horrorfilm. De hoofdrol is weggelegd voor het beruchte Aokigahara bos, ofwel “Suicide Forest”, waar honderden Japanners zelfmoord hebben gepleegd. Het bos is uitgegroeid tot een internetfenomeen en er wordt gefluisterd dat er spoken ronddwalen. En niemand minder dan David S. Goyer (die eerder meewerkte aan The Dark Knight) bemoeide zich met het scenario. Het kan niet anders of dit wordt een mooie combinatie van Oosterse en Westerse horror. Dit valt toch een tikje tegen. In The Forest volgen we Sara (Natalie Dormer), die te horen krijgt dat haar tweelingzus Jess (een dubbelrol van Dormer) voor het laatst nabij dit bos is gezien. Samen met de charmante Aiden (Taylor Kinney) gaat ze op zoek. In het wordt ze geconfronteerd met innerlijke demonen en keert de realiteit zich tegen haar.

Eigenlijk kan The Forest geen horror worden genoemd. Het is eerder een drama met een hoog mindfuckgehalte. Misschien dat de film daarom zo kort in de bioscoop draaide en erg snel op DVD verscheen. Ondanks de winst die The Forest heeft gemaakt, waren critici allerminst enthousiast: het zou Jason Zada’s regiedebuut ontbreken aan spanning en de zelfmoorden in het Japanse bos zouden worden teruggebracht tot trivialiteiten. Over dat laatste kan ik niet iets zinnigs zeggen, maar het eerste kritiekpunt is ronduit belachelijk. Er zitten toch zeker jumpscares in. Om nog maar te zwijgen van de sfeer die het bos uitademt en het moment dat Sara de grip op de werkelijkheid verliest. Als ze een stromend beekje ziet bijvoorbeeld, waarin het water van rechts naar links stroomt. Ze heeft een discussie met Aiden, kijkt weer naar het beekje, het water stroomt ineens de andere kant op. Het is niet doodeng, maar wel een mooi “WTF” moment.

Het is jammer dat het verhaal op zich – een drama in de familie – dan weer vrij gewoontjes is. Het is een leuke poging om de Aokigahara te verbinden met een concreet plot, maar de “Suicide Forest” is van zichzelf al sterk voor een film. Daar hoeft geen extra drama bij te worden bedacht. En áls dat wordt gedaan, moeten de makers toch echt met iets beters komen.

15-5-2017/Jason Zada/Natalie Dormer en Taylor Kinney