In de Volkskrant van afgelopen donderdag, 11 mei, staat een recensie van de film The Circle. Net als het leeuwendeel van de recensies is ook deze niet zo positief. Maar dat is niet waar het mij om gaat. Mijn aandacht wordt vooral getrokken door het woord “ostentatief”, bedoeld om het acteerwerk van Emma Watson te beschrijven. Het kan natuurlijk zijn dat mijn taalschat hiaten vertoond, dat ik daarom niet goed begrijp wat het betekent. Volgens het woordenboek gaat het om aandacht trekken, dat je aandacht wil hebben.

Tijdens mijn studie Literatuurwetenschap, alweer wat jaartjes geleden, volgde ik het vak Literaire Kritiek. Er kwam een interessante vraag voorbij omtrent de rol van de recensent met betrekking tot de recensie. Er zijn immers recensenten die volstaan met een beschrijving van hun ervaring omtrent het boek, de muziek, of wat ze ook moeten beoordelen. En dan aangeven of het werk in kwestie de moeite waard is. De stijl is strak, met hier en daar bijvoeglijke naamwoorden die uitsluitend gebruikt worden om een gevoel uit te drukken. Woorden die de lezer ook direct begrijpt. Ook zijn er recensenten die het nodig vinden elke zin zo te construeren dat je er als lezer bijna over struikelt. En dat het woordgebruik lijkt te roepen “kijk eens hoe goed ik kan schrijven!” 

Als recensent zijnde is het de bedoeling je (professionele) mening te geven over een product, een stukje kunst, enzovoort. Als je dat op elegante wijze in woorden kan vangen, prima. De lezer wil wel wat prettigs onder ogen krijgen. Je kan het ook overdrijven. Want, zo vraag ik mij af, waarom vond de recensent het nodig het woord “ostentatief” te gebruiken? Je kan toch ook schrijven “Emma Watsons acteert alsof ze graag in het middelpunt van de aandacht staat”? Ja, “ostentatief” is een stuk korter. Maar als de lezer het niet begrijpt, wat voor zin heeft het dan om het te gebruiken? Het komt verdacht bedacht over. Het is een woord dat thuishoort is een deftig essay, een roman voor mijn part. 

Ik ben gek op schrijven en hou er ook van mijn gedachtes zo mooi mogelijk op het scherm te krijgen. Het moet ook duidelijk zijn, helder. Het is niet de bedoeling dat de lezer eerst een woordenboek moet raadplegen voor die begrijpt waar ik het over heb.