Na een dag van vroeg opstaan en hard werken wilde ik mijzelf belonen met Raw. Tram 10 reed nu wel en bij Het Ketelhuis haalde ik met mijn Cinevillepas een kaartje. Ik had er zin in. Dit is immers door de pers beschreven als een unieke horrorfilm met een flinke absurde onderlaag. En er zijn mensen flauwgevallen bij vertoningen. Dat laatste zegt helemaal niks, jaren geleden vielen mensen nog flauw bij Jaws. In Raw gaat het om een meisje, Justine (Garance Marillier), dat de smaak van vlees te pakken krijgt. Mensenvlees, om precies te zijn. Regisseuse Julia Ducournau heeft goud in handen, de perfecte ingrediënten voor een moderne klassieker. Maar Raw is in de eerste helft een matig familiedrama, om pas na een geniale scène te evolueren naar een horrorfilm. 

Eerst moeten we kennismaken met het gezin. Laurent Lucas en Joana Preiss zijn de ouders, Ella Rumpf is Alexia, de oudere zus van de timide Justine. Justine gaat geneeskunde studeren en komt terecht in een ontgroeningsperiode. Ze is een strikte vegetariër, maar wordt gedwongen om vlees te eten. Eerst is er, op kokhalzen na, niet zoveel aan de hand. Tot ze hongerig wordt. Naar vlees. Toch duurt het nog een half uur voor de film echt op horrorterrein terechtkomt. De omschakeling gebeurt in wat ik beschouw als het eerste echte hoogtepunt van Raw.

In de scène stond Justine voor een spiegel, gekleed in een blauwe jurk, luisterend naar rapmuziek. Ze bewoog op de maat, stifte haar lippen bloedrood, drukte vette kussen op het glas en liet haar tong over het oppervlak glijden. Intussen bleef ze naar haar spiegelbeeld staren met een blik die steeds donkerder werd. Hiervoor schrokte ze een flink stuk zalm naar binnen, probeerde een hamburger te smokkelen in de kantine en heeft ze zich verlekkerd aan een vinger. Maar nu schemerde een innerlijke metamorfose door, het verlegen meisje kwam los. Het was vooral in haar ogen te zien: lust. Dierlijke lust. Honger naar vlees en seks. Een geketend beest dat zich had losmaakte. Nu zou het echt misgaan, leken Ducournau en Marillier te willen zeggen.

Er volgen meer parels: tijdens een heftige vrijpartij hapten Justines kaken naar de schouder en hals van haar partner, op een feestje liep ze rond als een vamp die zocht naar een lichaam om van te proeven. En steeds weer die blik, verdorie. Ze heeft daar genoeg aan om je op te winden en gevaar aan te kondigen.

Als Raw hier meer had van laten zien, was het veel sterker geweest. Nu begint het als een saai familiedrama en kent het een handvol geniale momenten. De moeite waard, maar ook een gemiste kans.

http://www.focusfeatures.com/raw/?redirect=off

1-5-2017/Julia Ducournau/Garance Marillier en Ella Rumpf