Ik heb altijd een fascinatie gehad voor recensies en recensenten. Er is iets aan de hand met de stukjes van deze professionele meningverkondigers. Ze denken het allemaal beter te weten en doen hun best dit in de duurste woorden op te schrijven. Ze halen de achtergrond van de artiest erbij, weven er een stukje geschiedenis in – alsof ze die periode zelf nog hebben meegemaakt – en we moeten vooral niet vergeten dat dit het hoogtepunt van het oeuvre is. Of het dieptepunt. Of een aardig tussendoortje, dat kan ook. De recensent, die recenseert niet, die doceert. 

FilmBekeken hanteert een andere stem. Eentje die niet zozeer wil doceren, maar vooral een mening wil geven. En die onderbouwt. Het maakt helemaal niet uit wat een mening over een film is. Het waarom, dat is wat de mening zo interessant maakt. En omdat een mening persoonlijk is, mag de recensie ook persoonlijk zijn. Intiem. Een filmliefhebber die eerst kijkt en dan zijn kijkervaring op papier zet. Een filmjunkie die na zijn shot moet beschrijven wat hij heeft gezien en gevoeld.

Discussie is welkom. Graag zelfs. Want in tegenstelling tot de docerende recensent spreekt de Filmjunk op FilmBekeken nooit de waarheid. Dat zou erg saai worden. Als je het niet eens bent met een beoordeling (of wel) ben je van harte welkom je hart te luchten op Facebook. Of op de site zelf. Op die manier krijgt het recenseren een dynamisch karakter. Er kunnen nieuwe inzichten komen, misschien verandert er een mening.

FilmBekeken blijft zich ontwikkelen en heeft als doel groot te worden. Spreid de boodschap en like de Facebookpagina. Het wordt zeer gewaardeerd.