The Royal Tenenbaums is zo’n film die ik vaak in de winkel heb zien liggen. Altijd dacht ik weer, misschien voor de volgende keer. Tijdens het bladeren door titels op Netflix kwam ik hem weer tegen. Dit was het moment, zo voelde ik. En hoewel hij soms iets te veel voelde als een verzameling sketches, is dit een fijne tragikomedie, vol met het absurdisme en de gortdroge humor waar Wes Anderson patent op heeft.

Het begint letterlijk met een boek, getiteld “The Royal Tenenbaums”, en we maken kennis met de personages. Als eerst de Tenenbaums: kinderen Chas (Ben Stiller), Margot (Gwyneth Paltrow), Richie (Owen Wilson), en de ouders Ethel (Anjelica Huston) en Royal (Gene Hackman). Dan dartelen er nog figuren tussen als de schrijver Eli Cash (Luke Wilson) en de charmante Henry Sherman (Danny Glover). Per hoofdstuk wordt een deel van het familieverhaal verteld, waarin jaloezie, scheiding, rouw, de dood en andere thema’s worden aangestipt.

Het verhaal op zich is redelijk simpel: Royal Tenenbaum is volkomen vervreemd geraakt van zijn gezin en wordt stikjaloers als zijn vrouw Ethel valt voor Henry Sherman. Ten koste wat alles wil hij zijn vrouw en kinderen terugwinnen. Doordat er nog meer personages zijn die stuk voor stuk een rol krijgen in dit drama, wordt de zaak steeds complexer.

The Royal Tenenbaums is op en top een Wes Anderson film. Elk shot ziet eruit alsof het tot in detail is uitgedacht en de personages lopen met een strak gezicht rond. De situaties zijn soms heerlijk bizar (de bezoekjes op het kerkhof behoren toch wel tot de hoogtepunten), dankzij de personages en de strakke regie van Anderson vliegt de film niet uit de bocht. Het is net een sprookje, maar dan wel met eentje met een vlijmscherpe rand.

Een minpuntje is dat het soms wat aanvoelt als een verzameling sketches. De film kabbelt dan een beetje voort, zonder dat duidelijk wordt welke richting het opgaat. Op het einde komt alles wel weer samen en heb je het gevoel een klein familie-epos mee te hebben gemaakt. Ik ben blij The Royal Tenenbaums eindelijk gezien te hebben, de latere films van Anderson vind ik toch net wat beter.

6-4-2017/Wes Anderson/Gene Hackman, Ben Stiller