Dit zou zijn laatste optreden als Wolverine worden, aldus Hugh Jackman. En het moest een spetterende film worden met een grimmig randje, zoals bij The Dark Knight. Jackman sloeg de handen ineen met James Mangold, die vooral bekend is van de biopic Walk The Line, en zette een Wolverine neer die het leven spuugzat is.

Hij verblijft ergens in de woestijn, samen met Charles Xavier (Patrick Stewart) en medemutant Caliban (Stephen Merchant). Dan kruist zijn pad dat van Laura (een indrukwekkende rol van Dafne Keen) die net als Wolverine klauwen blijkt te hebben en zelfherstellende krachten. Oh, en er zit een heel leger achter haar aan. Aan Wolverine de keuze: zich erbuiten houden, of haar in bescherming nemen.

Logan valt op door twee dingen. Ten eerste is het geweld erg expliciet. We weten allemaal wat Wolverine kan aanrichten met zijn klauwen, maar probeer geen buikpijn te krijgen als een er close-up volgt van een gespietst hoofd. Of wanneer Laura als een beest een legertje afslacht wanneer ze achterna wordt gezeten. Het is net of Mangold dit geweld uit het cartooneske wereldje van de comic wil tillen en het in de rauwe realiteit verplaatst. Dat is gelukt.

Dan is er nog de nadruk op de persoon Wolverine. In plaats van alleen maar kunstig gechoreografeerde vechtscènes in beeld te brengen, vindt er behoorlijk wat verdieping plaats. Als Wolverine samen met Charles en Laura bij een boerderij aankomt, krijgt Wolverine ineens te maken met een gewoon huishouden. Iets waar hij misschien wel naar verlangt, in tegenstelling tot zijn  doodswens. Charles spreekt dit verlangen expliciet uit, waarop Wolverine onverschillig zijn schouders ophaalt. Het laat mooi de spanningen van zijn personage zien, zijn worstelingen.

Het is dan ook een beetje zonde dat de vijand, Dr. Rice (Richard E. Grant) niet dezelfde diepte heeft meegekregen. Anders dan bij de Joker uit The Dark Knight is dit de bordkartonnen schurk die perfect zou passen in de meer cartooneske wereld van Wolverine. Maar het is slechts een schoonheidsfout. Logan is opwindend, ontroerend en een must voor de liefhebbers. De notering in de Top 250 van Imdb is wat overdreven, voor het genre kan dit een nieuw hoogtepunt zijn.