Ik ben gek op underground. Hoe duisterder, gekker en culter, hoe beter. Eraserhead en The Rocky Horror Picture bijvoorbeeld staan hoog in mijn top tien lijstje. Het is niet geheel ontoevallig dat Forbidden Zone van Richard Elfman (inderdaad de broer van) voelt als een hybride van die twee cultklassiekers. Alsof de cast en crew van The Rocky Horror Picture Show volkomen van de wereld waren, nauwelijks een fatsoenlijk budget hadden en Elfman putte uit zijn nachtmerries.

Waar gaat het nu over? Frenchy (gespeeld door Elfmans toenmalige vrouw, Marie-Pascale Elfman) komt per ongeluk terecht in de Sixth Dimension, waar de kleine koning King Fausto (Hervé Villechaize) de scepter zwaait. Ze wordt gevangen genomen als concubine, waarop haar broer (Phil Gordon) besluit om tot de redding over te gaan.

Even voor de duidelijkheid, dit is nog maar het begin. Intussen loopt er een bediende rond met een kikkerlichaam, wordt er volop geblackfaced, komt Danny Elfman nog voorbij als de Duivel, zijn er papieren decors, surrealistische geluidseffecten en psychedelische animaties. Om over het abominabele acteerwerk en de dito dialogen nog maar te zwijgen.

Het scheen te dienen als platform voor de muziek van Danny Elfman en zijn band en daarin is het geslaagd. Het is in feite één grote trip waarin de score de boel nog alles bij elkaar probeert te houden. Het is makkelijk om Forbidden Zone tot op het bot af te maken, dat doe ik niet. Daarvoor is de trip te vermakelijk. Wel mist het de charme van The Rocky Horror Picture Show, die bovendien toch echt iets te zeggen had. In plaats daarvan krijgen we de nachtmerriesfeer van Eraserhead, hoewel ook die niet altijd goed doorwerkt. Het resulteert in een film met een hoog “WTF” gehalte, maar inhoudelijk eigenlijk weinig impact maakt. Aan te raden voor een filmavond met vrienden, mits er genoeg bier is ingeslagen.